بررسی پتانسیل استفاده از نانوسلولز در صنعت ساختمان با تاکید بر اهداف بهبود خواص کامپوزیت فیبر_ سیمان و تقویت بتن

در ساختار هر نوع پروژه عمرانی یکی از مهم ترین دیدگاه ها، انتخاب بهینه از مصالح موجود میباشد، در این راستا صنعت ساخت وساز به منظور تکمیل فرایند تجاری سازی با توجه به شرایط رقابتی درعرصه بین المللی و نیز متغیرهایی نظیر: سبک سازی، مقاومت در برابر زلزله، حرارت و غیره که از مشخصات عملکرد یک محصول محسوب میشوند؛ نیازمند شناسایی فناوری های موجود و کسب آگاهی از فرصت های آینده و انطباق با نیازهای مشتریان خواهد بود. از این رو فناوری نانو، فرصت های زیادی جهت رقابت در ساخت وساز سریع تر، مطلوب تر و پایدارتر را فراهم کرده است. در اجرا و طراحی پروژه های عمرانی، کامپوزیت های سیمانی و همچنین بتن نیز بیشترین کاربرد را دارند، اما به طور عمده محصول نهایی به سبب حفرات گوناگون از میکرو تا نانو در ساختار خود، انقباض خشک شدن، ساختار ترد و شکننده، مقاومت کششی ضعیف، چقرمگی پایین و مقاومت کم در برابر ترک خوردگی، استحکام پایینی از خود نشان می دهند. لذا این گونه میتوان استدلال نمود که با توجه به کاربرد بالقوه ذرات در مقیاس نانو، علاوه بر افزایش سرعت واکنش هیدراسیون با پر شدن منافذ با قطرکمتر از صد نانومتر در ساختار سیمان، مصالح با عملکردهای متفاوتی نسبت به مصالح متداول کنونی بدست آید. این تغییر خواصمستلزم ارایه فرصتهای جدید برای مواد مرکب سیمانی با عملکرد مکانیکی بهبود یافته می باشد. نانوسلولز از جمله نانوموادی است که در طی دهه گذشته توجه محققان رشته های مختلف را به خودش جذب کرده است. این نانو بیوماده که اغلب به شکل نانوفیبر بوده و از طیف گسترده ای از مواد اولیه در دسترس تولید می گردد؛ دارای ویژگی هایی از جمله: زیست تخریب پذیری، زیست سازگاری، دانسیته کم و مقاومت بالا است؛ با این فرض که پتانسیل بیشتری نیز برای مبارزه با میکرو ترک ها و افزایش استحکام مصالح خواهد داشت. لذا با عنایت به این همخوانی و اهمیت بهبود خواص، این مطالعه به بررسی کار تحقیقاتی توسط محققان مختلف انجام شده، تمرکز دارد

کلیدواژه ها:

صنعت ساختمان ، سلولز ، نانوسلولز ، بتن ، کامپوزیت سیمان