تاثیر غوطه وری در آب گرم پس از یک رقابت شبه فوتبال بر میزان آسیب عضلانی و عملکردی مردان فوتبالیست

زمینه و هدف: یکی از مهمترین دغدغه های مربیان و ورزشکاران رشته فوتبال کم بودن فاصله بین فعالیت ها و رقابت های ورزشی برای ریکاوری فیزیولوژیکی و برگشت عضله به حالت قبل از فعالیت است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ریکاوری در آب گرم متعاقب یک رقابت شبه فوتبال بر برخی شاخص های آسیب عضلانی و عملکردی مردان فوتبالیست بود.روش بررسی: در تحقیق حاضر 20 نفر از فوتبالیست های مرد بین سنین 18تا 29 سال عضو باشگاه های فوتبال استان تهران به صورت دوگروه کنترل(10 نفر) و تجربی(10 نفر) شرکت کردند.در این تحقیق ریکاوری در آب گرممتغیر مستقل بوده و شاخص های آسیب عضلانی شامل کراتین کیناز سرمی و لاکتات دهیدروژناز سرمی و شاخص های عملکردی شامل توان عملکردی و قدرت عضلانی جزء متغیرهای وابسته در نظر گرفته شدند. دادهها به روش ANOVA WAY ONE و آزمون تعقیبی توکی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: یافته ها نشان دادند بین تغییرات مقادیر کراتین کیناز و لاکتات دهیدروژناز در دو گروه در مراحل مختلف اندازه گیری تفاوت معنی داری وجود دارد. همچنین بین تغییرات پرش سارجنت و در مرحله سوم یا 24 ساعت بعد از فعالیت ورزشی و بین الگوی تغییرات قدرت دست مقادیر دو گروه در مراحل مختلف اندازه گیری تفاوت معنی داری وجود ندارد. نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که روش شناوری در آب تاثیر بیشتری بر بهبود درک کوفتگی بازیکنان فوتبال پس از تمرین تیمی داشت.

کلیدواژه ها:

ریکاوری ، ورزشکاران فوتبالیست ، آسیب عضلانی