مطالعه فقهی حجاب و حدود آن در مذاهب و حقوق ایران

تاریخ مکتوب انسانی مدنی، بر این واقعیت گواهی می دهد که همزمان با آغاز زندگی اجتماعی بشر، در قالب خانواده،خویشاوندان و جامعه، مفاهیم محرم و نامحرم و گونه ای از حریم گیری و محدودیت، به عنوان معیار بایدها و نباید ها در برقراریروابط جنسی، شکل معاشرت، چگونگی تماس گفتاری و پوشش بدنی، مطرح بوده و جلوه حجب، حیا و عفاف او به حساب میآمده است. یکی از نمادهای حیا و عفاف، نماد پوشش و لباس، بوده است و پایبندی به آن برای زنان یک کمال به حساب می آمدهاست. ولی چهار قرن پیش، در اثر رنسانس در غرب فرهنگ شرم ستیزی و عفت گریزی، طراحی گردید. با این تحول، محرم ونامحرم معنای خود را از دست داد، شرم، حیا و عفت همراه با لباس زن فرو ریخت، تمام محدودیت ها، در تعامل دو جنس مخالف، ازمیان برداشته شد و پوشش اندام مشخص کننده جنسیت زن، نشانه عقب ماندگی و مخالف حق آزای او قلمداد گردید. از آن جا کهدر دهه های اخیر برخی کشورهای اروپایی محدودیت هایی برای پوشش زنان مسلمان وضع نمودهاند، لذا تبیین حقوق اقلیت ها درحقوق بین الملل ضروری می باشد. این پایان نامه ضمن اشاره به مفاهیم ، مبانی و تاریخچه ی حجاب، به بررسی این مقوله از منظرفقهی و حقوقی ( داخلی و بین المللی ) می پردازد. در نهایت برآیند این پژوهش این است که با احراز شرایط در مورد مجرم، عملبی حجابی، جرم تلقی می شود و قابل مجازات است و ممنوع دانستن حجاب نقض حقوق بشری افراد و آزادی دینی آنان است وبیشتر ناشی از فشارهای سیاسی و اجتماعی می باشد.

کلیدواژه ها:

اقلیت ها ، حجاب حقوق ، عفاف ، فقه