اثربخشی روان درمانی وجودی بر سازگاری زناشویی زنان مبتلا به واژینیسموس

هدف: واژینیسموس به عنوان اختلال کنش جنسی و به همراه داشتن پیامدهای مخرب، لزوم به کارگیری رویکردهایدرمانی موثر را میطلبد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر استفاده از رواندرمانی وجودی بر سازگاری زناشویی در زنان مبتلابه وازینیسموس است.روش: بررسی حاضر، پژوهشی شبه تجربی است که با دو گروه آزمایش و کنترل انجام شد وضمن استفاده از متغیرآزمایشی، از پیش آزمون پس آزمون استفاده شد. جامعه ی آماری را کلیه زنان مراجعه کننده به کلینیک های روان درمانی بابلتشکیل دادند که 30 زن مبتلا به واژینیسم به طور تصادفی در 2 گروه کنترل (15 نفر) و گروه آزمایش (15 نفر) جایگزینشدند، که نمرات سازگاری زناشویی آنها زیر حد میانگین بوده است. ابزار پژوهش، مقیاس سازگاری زناشویی اسپانیر (1979)،با چهار مولفه ی (رضایت زناشویی، همبستگی دو نفره، توافق دونفری و ابزار محبت زناشویی) بوده است. همچنین درپژوهش حاضر تلاش شده تا اثربخشی درمان وجودی مورد ارزیابی قرار گیرد.یافته: نتایج به دست آمده، حاکی از آن است که آموزش درمان وجودی بر سازگاری زناشویی در زنان مبتلا بهواژینیسموس تاثیر مثبت داشته است. یافته ها نشان می دهد که اثربخشی درمان وجودی در گروه آزمایش افزایش معنی داریدر مراحل پس آزمون و پیگیری نسبت به گروه کنترل داشته است. (P<0/001).نتیجه گیری: در کل نتایج حاصل از این بررسی نشان میدهد که آموزش درمان وجودی بر سازگاری زناشویی زنانمبتلا به واژینیسموس موثر است.

کلیدواژه ها:

روان درمانی وجودی ، سازگاری زناشویی ، وازینیسموس