بررسی فقهی و حقوقی شرط تاخیر در انتقال مالکیت مبیع

عقد بیع عقدی است تملیکی و به مجرد انعقاد عقد، انتقال مالکیت عوضین محقق می گردد و هیچ گونه تشریفات یا عمل دیگری هم برای انتقال مالکیت نیاز نیست. حق مالکیت از مهمترین حقوق افراد در جامعه است و در قلب حقوق خصوصی جای دارد. امروزه در بسیاری از نظام های حقوقی دنیا عقد بیع به عنوان عقدی رضایی و تملیکی شناخته می شود. در نظام حقوقی ایران، بیع و هر عقد معاوضی دیگر، از دو تعهد یا تملیک متقابل تشکل می شود که با هم به وجود می آیند و از لحاظ موقعیت سببی در یک رتبه قرار دارند. حقوق ایران در برابر شرط تاخیر مالکیت، در میان دو موضع گیری قرار گرفته است، یکی برخورد سخت گیرانه ای که هر پدیده ی نوظهوری را دفع می کند چون مویدی بر آن در پیشینه حقوق ملی نمی یابد و دیگر نگرشی که برعکس، به صرف عدم مخالفت و عدم منع صریح نهادهای نوظهور در حقوق بومی، آنها را به طور کامل می پذیرد و می کوشد به این طریق انعطاف و نوگرایی حقوق را نشان دهد. در این مقاله موضوع صحت یا بطلان شرط تاخیر در انتقال مالکیت بررسی شد.

کلیدواژه ها:

تاخیر مالکیت ، مقتضای عقد ، علیت اعتباری ، تقدم و تاخر آثار عقد