تحلیل نقش باز مهندسی نهادهای دولت در استقرار سامانه های دولت الکترونیک در کشور

ساختارهای سنتی دولت در ایران و اصطکاک حاصل از آن در استقرار سامانه های دولت الکترونیک، بازمهندسی نهادهای دولت را بیش از هر زمان دیگری ضروری می سازد. در این راستا پژوهش حاضر که از نوع توصیفی پیمایشی و همبستگی از نوع معادلات ساختاری می باشد با بررسی و احصای شاخص های پایه ای و بومی مربوط به بازمهندسی نهادهای دولت، تاثیر آنها را در استقرار سامانه های دولت الکترونیک بررسی می کند. در این مقاله با استفاده از روش مطالعه کتابخانه ای، مطالعه تطبیقی و مصاحبه با نخبگان، شاخص های کلیدی بازمهندسی نهادهای دولت در استقرار دولت الکترونیک در ایران با نگاه کاملا بومی استخراج گردیده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها، از مدل معادلات ساختاری با نرم افزار SMARTPLS استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بازمهندسی نهادهای دولت دو بعد کلی یکپارچه سازی خدمات دولت و ارتقای زیرساخت ها را در برمی گیرد. شاخص های یکپارچه سازی خدمات دولت عبارتند از : تدوین یا اصلاح قوانین و انسجام راهبردها، پنجره واحد تجاری الکترونیک، امنیت و اطمینان در فضای مجازی و دسترسی و به اشتراک گذاری اطلاعات. شاخص های ارتقای زیرساخت ها عبارتند از : مردم سالاری الکترونیک، توسعه بستر فرهنگی استفاده از خدمات دولت الکترونیک، توسعه شبکه های باند پهن ثابت و سیار، زیرساخت فناوری، منابع انسانی و منابع بودجه ای و مالی. در مجموع، می توان یافته های پژوهش را به عنوان یکی از ابزارهای تحقیقاتی در بازشناسی نیازمندی های استقرار دولت الکترونیک در کشور به کار گرفت. نتایج مدل آزمون شده پژوهش نشان می دهد که تاثیر شاخص های یکپارچه سازی خدمات دولت و ارتقای زیرساخت ها بر بازمهندسی نهادهای دولت و نیز استقرار دولت الکترونیک در کشور، مثبت و معنی دار است.

کلیدواژه ها:

دولت الکترونیک ، بازمهندسی ، یکپارچه سازی خدمات دولت ، ارتقای زیرساخت ها