سنجش امکان توسعه مجدد در بافت ناکارآمد شهری

اصطلاح بافت فرسوده شهری، این روزها کاربرد بسیاری یافته و مورد توجه خاص نیز قرار گرفته است. عموما تصوری که از بافت فرسوده شهری به وجود می آید، بافت قدیمی شهر است که به دلایلی نوسازی نشده است و رفته رفته ساختمان های آن کهنه و پوسیده شده اند. این تصور از بافت فرسوده که بیشتر موضوع کهنگی را در ذهن تداعی می کند، مانع تعریف جامعی از انواع بافت های شهری شده است و اینکه دارای مسایل و مشکلاتی هستند و به طور طبیعی میل به نوسازی در آنها کم شده و در نتیجه رو به فرسودگی یا میرندگی نهاده اند. از این رو اگر هدف از طرح موضوع، مسیله یابی و شناخت مشکل برای یافتن راه حل به منظور تغییر و ارتقاء کیفیت بافت شهری باشد، عنوان بافت های فرسوده را می توان به بافت های ناکارآمد یا مسیله دار شهری تغییر و مورد بحث قرار داد. هدف از طرح مسیله آن است : چرا بافت های شهری دچار فرسودگی می شوند یا به عبارتی، سرچشمه بیماری شهر که باعث آسیب و ایجاد بافت فرسوده و ناکارآمد می شود شناسایی گردد. در نهایت، چه چاره ای باید بیندیشیم تا بافت های در حال توسعه شهری دچار فرسودگی و آسیب نشوند با این برداشت از موضوع به تعریف و طبقه بندی بافت های مسیله دار شهری می پردازیم.

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، توسعه درون زا ، بهسازی و نوسازی