اثر تلقیح بذر با ریزوبیوم و ریزوباکتریهای افزایشدهنده رشد گیاه ( PGPR )بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود زراعی در شرایط فاریاب و دیم

به منظور ارزیابی تاثیر تلقیح بذر با باکتریهای ریزوبیوم و ریزوباکتریهای تحریک کنند ه رشد گیاه ( PGPR (بر عملکرد و اجزای عملکرد نخود زراعی (.L arietinum Cicer (رقم &آرمان ، آزمایشی بهصورت کرتهای خردشده در قالب بلوکهای کامل تصادفی در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زنجان در سال 1391 اجرا شد. در این آزمایش، سطوح آبیاری در دو سطح فاریاب (آبیاری مطلوب از سبز شدن تا رسیدن محصول) و دیم (عدم آبیاری در کل دوره رشد) در کرتهای اصلی؛ و سطوح کودی در هفت سطح (شاهد، مصرف 50 کیلوگرم کود اوره در موقع کاشت، تلقیح بذر با Mesorhizobiumciceri نژاد 3-SWRI ،تلقیح بذر با Mesorhizobiumciceri نژاد 17-SWRI ،تلقیح بذر با PGPR ،تلقیح مشترک با نژاد ریزوبیومی (17-SWRI+3-SWRI (و تلقیح مشترک با PGPR-+SWRI+3-SWRI17 (در کرتهای فرعی قرار گرفتند. نتایج این بررسی نشان داد که شرایط دیم، موجب کاهش ارتفاع بوته، تعداد شاخه های فرعی، تعداد دانه در بوته، وزن صددانه، عملکرد دانه و زیستی و شاخص برداشت شد. در این تحقیق، استفاده از کودهای زیستی در هر دو شرایط فاریاب و دیم، بهدلیل تاثیر مثبت بر صفاتی نظیر ارتفاع بوته، تعداد دانه در بوته، وزن صددانه، وزن غلاف در بوته و عملکرد زیستی، عملکرد دانه بیشتری را در مقایسه با تیمار شاهد کودی و مصرف کود نیتروژنه اوره تولید کرد. در ضمن، تلقیح مشترک بذر با تمام کودهای زیستی (17-SWRI+3-SWRI+PGPR (نسبت به تلقیح جداگانه موجب افزایش 18-36 درصدی عملکرد دانه در شرایط فاریاب و 34-50 درصدی در شرایط دیم شد.

کلیدواژه ها:

تلقیح بذر ، ریزوبیوم ، عملکرد ، کود زیستی ، نخود