بررسی شکل گیری نانو فیبر آلکیل پپتیدی خود آرا به صورت ترکیبی از فرم دارای پپتید عملگر و بدون آن

توسعه و پیشرفت در زمینه مهندسی بافت به مواد زیست سازگار و قابل تخریب که عملکرد ماتریس خارج سلولی را شبیه سازی می کنند نیاز دارد. با در نظر گرفتن این حقیقت، آلکیل پپتید های دوگانه دوست که ساختارهای نانویی مثل نانوفیبر شکل می دهند و همچنین می توانند دارای بخش عملگر شوند یکی از گزینه های مورد نظر هستند. نانوفیبر هایی که از تجمع آلکیل پپتید ها شکل می گیرند می توانند ساختار های سه بعدی مثل هیدروژل که ماتریس خارج سلولی را شبیه سازی می کند تشکیل دهند. در این تحقیق هدف بر این است که شکل گیری نانوفیبر را به صورت ترکیبی از آلکیل پپتید های دارای بخش عملگر و بدون آن و به این صورت که بخش عملگر دارای خاصیت تمایز سلول بنیادی عصبی به سلول های بالغ نرون هست را مورد بررسی قرار دهد. روش شبیه سازی تمام اتمی برای شکل گیری و پایداری نانوفیبر به کار برده شده است. نتیجه شبیه سازی 50 نانو ثانیه نشان داد که با ترکیبی از آلکیل پپتید دارای بخش عملگر و بدون آن ساختار نانو فیبر پایدار داریم درحالی که آلکیل پپتید های که تماما عملگر هستند ناپایدار هستند و به دو ساختار شبیه مسیل شکسته می شوند. تعداد پیوند هیدروژنی به عنوان شاخصی از پایداری در فیبر پایدار افزایش یافته و شعاع ژیراسیون به عنوان شاخصی از فشردگی ساختار فیبر کاهش یافتهاست.

کلیدواژه ها:

نانوفیبر های خودآرا ، آلکیل پپتید ، مهندسی بافت ، هیدروژل ، شبیه سازی دینامیک مولکولی