تعامل و تقابل کوهنوردی داخلی و هیمالیا نوردی

حدود 90 درصد از خاک ایران در محدوده فلات ایران واقع شده است و حدود 54 درصد خاک ایران را کوهها شکل داده اند. بدین صورت می توان گفت ایران کشوری کوهستانی محسوب می شود و بیش از نیمی از مساحت کشور را کوه ها و ارتفاعات، داده است. کوه های ایران بخشی از سلسله کوههای آلپ – هیمالیا می باشد. این سلسله کوه های از کوهستان های جنوب فرانسه آغاز و پس از عبور از رشته کوه آلپ، از طریق شبه جزیره بالکان وارد ترکیه می شود. سپس این کمربند کوهستانی به دو شاخه شمالی - جنوبی تقسیم بندی می شود. شاخه شمالی از طریق رشته کوه های قفقاز کوچک (آذربایجان) وارد ایران شده و بصورت رشته کوه البرز به سمت جنوب و سپس به سمت شرق ادامه می یابد. شاخه جنوبی آلپ – هیمالیا از طریق جنوب ترکیه وارد ایران شده و کوه های زاگرس را تشکیل می دهد و به سمت جنوب شرق امتداد می یابد. رشته شمالی (البرز) پس از عبور از افغانستان به فلات تبت می رسد و رشته جنوبی (زاگرس) پس از اتصال به پهنه مکران از طریق پاکستان به فلات تبت می پیوندد. می توان گفت: فلات مثلثی شکل ایران از کوه های البرز در شمال، زاگرس در غرب و جنوب غرب و ارتفاعات مکران در جنوب تشکیل شده و دیواره شرقی فلات را کوهستان های شرق ایران می سازد. لذا می توان اینگونه بیان نمود که، ایران سرزمینی کوهستانی است که نواحی مرکزی آنرا شوره زارها، شن زارها، دریاچه های شور و دشت ها پوشانده است. در این میان وجود قللی چون دماوند به عنوان بلند ترین قله خاور میانه بادارا بودن یخچال های دایمی و مناطقی چون علم کوه و تخت سلیمان با دارا بودن دیواره ها و چین خوردگی های پرشیب کوه های ایران را از نظر فنی در سطوح قابل توجهی قرار داده است به شکلی که از دیرباز کوهنوردان داخلی و خارجی بسیاری صعود های قابل توجهی را در این مناطق انجام داده اند