تجدید حیات بافت های فرسوده شهری با تاکید بر رویکرد tnd (مطالعه موردی: محله لاله زار تهران)

با رشد سریع و بدون برنامه شهرها، بافت های جدیدی در اطراف بافت قدیم ایجاد شد. بسیاری از ساکنانمرکز شهر را رها کردند و به بافتهای جدید مهاجرت کردند. این عامل زمینه را برای فرسوده شدن بافترا مهیا نمودند. محله لاله زار در منطقه 12 بدون توجه به نقش گذشته در حال حاضر نقش کاملا اقتصادی-تجاری و تا حدودی انبار داری را در خود جای داده است. این بافت ها با از دست دادن حیات شهریخود، به سمت رکود و فرسودگی گرایش پیدا کرده اند به طوری که در حال حاضر یکی از محلاتفرسوده تهران می باشد. هدف اصلی در این تحقیق بررسی وضع موجود و تجدید حیات بافت محله لالهزار تهران با استفاده از رویکرد thd می باشد. بر همین اساس این تحقیق با الگوی توصیفی- تحلیلی و با روش جمع آوری دادهها به صورت کتابخانه ای و ممیزی پیمایشی به انجام رسیده است و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار Arc Gis و مدل سوات صورت گرفته است. نتایج این تحقیق نشانگر این است که جمعیت این محله بین سالهای 1375-1385 با نرخ رشد 7.0- از 5698 به 4338 نفر کاهش پیدا کردهاست. این کاهش جمعیت از جهتی ناشی از مهاجرت به محلات جدیدتر می باشد و از جهتی با توجه بهنتایج اخرین سرشماری 1409 مهاجر خارجی در محله زندگی می کنند که نتایج آن حاکی از تغییراتاجتماعی محله می باشد. محله سلمان فارسی از لحاظ کالبدی کاملا فرسوده بوده است. به طوری که 50درصد از ساختمانها قدمتی بالاتر از 26 سال را دارا می باشند. و از جهتی حدود 2.50 درصد از کاربری ها را تجاری تشکیل میدهد که نشان از نقش فعال تجاری بودن محله است. نتایج نهایی تحلیل سوات نشانگر این است که نقاط ضعف در محله با 37.3 بیشترین امتیاز و نقاظ تهدید با 69.2 کمترین امتیاز را به خود اختصاص داده اند. رویکرد نهایی در این تحقیق رویکرد حفظ و نگهداری میباشد. در نهایت برنامه هایی در جهت کاهش نقاط ضعف در محله و افزایش نقاط قوت و فرصت در محله ارایه گردیده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی راهبردی ، بافت فرسوده ، مدل سوات ، محله لاله زار ، شهر تهران