اثر یک دوره تمرینات ثبات مرکزی بر عملکرد جودوکاران در آزمون آمادگی ویژه جودو

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 565

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ASSS01_105

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

چکیده مقاله:

مقدمه ثبات مرکزی، محوری برای عملکرد موثر اندام هاست که از طریق افزایش تولید نیرو و کاهش بارهای مفصلی در تمامی فعالیت ها، از دویدن گرفته تا پرتاب کردن عمل می کند (کیبلر و همکاران، .(2006 با تکیه بر مطالب فوق، تمرینات ثبات مرکزی در دهه اخیر بین ورزشکارا ن بسیار رایج شده است که به منظور بهبود عملکرد و پیشگیری از آسیب های ورزشی استفاده می شود (هیل و همکاران، .(2011 تحقیق حاضر با هدف بررسی و مطالعه اثر هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی بدن بر عملکرد قدرتی عضلات شکم و بازکننده پشت و همچنین عملکرد آزمون SJFT در جودوکاران خوب تمرین کرده انجام شد. روش شناسی 30 جودوکار جوان در محدوده سنی 20 تا 30 سال به عنوان آزمودنی انتخاب شده و به طور تصادفی در دو گروه مساوی کنترل و تجربی تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی بدن را انجام دادند. . پروتکل تمرینات ثبات مرکزی شامل 9 حرکت کششی بود که به ترتیب کشش چهار سر در حالت دمر، کشش خم کننده های ران در حرکت لانچ، کشش نزدیک کننده ها در حالت ایستاده به پهلو، کشش همسترینگ در حالت ایستاده از جلو، کشش دینامیک همسترینگ در حالت طاقباز، کشش کشنده پهن نیام در حالت پهلو، کشش کشنده پهن نیام در حالت ایستاده متقاطع، کشش سرینی ها در حالت ایستاده از جلو و کشش گربه را شامل می شد (همتی، .(2009 قبل و پس از هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی، قدرت عضلات شکم و عضلات پشت به ترتیب با استفاده از آزمون پایین آوردن مستقیم پاها (احمدی پور، ( 2008 و دینامومتر استاندارد دیجیتال مدل KE-D300 (مانیون و همکاران، (1999 مورد ارزیابی قرار گرفت. کروس و یوداس (2005) میزان پایایی آزمون پایین آوردن مستقیم پاها را برابر ICC =0/98 گزارش نموده اند. آزمون SJFT نیز در سه زمان 15، 30 و 30 ثانیه ای با 10 ثانیه استراحت بین تکرارها انجام می شد. ورزشکار در طی این فواصل زمانی، تکنیک ایپون سیو ناگه را بر روی دو حریف که به فاصله 6 متر از یکدیگر قرار داشتند، با بیشترین تکرار ممکن اجرا می نمود. داده ها با استفاده از آزمون های تحلیل کوواریانس و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج :نتایج نشان داد که هشت هفته تمرینات ثبات مرکزی تاثیر معنی داری بر قدرت عضلات شکم (P=0/0001)، قدرت عضلات بازکننده پشت (P=0/0001) و رکورد آزمون SJFT دارد. همچنین انجام تمرینات ثبات مرکزی منجر به بهبود 14/2 درصدی در قدرت عضلات شکم، 7/8 درصد در قدرت عضلات بازکننده پشت و 15/8 درصد در رکورد آزمون SJFT گردید.

کلیدواژه ها:

ثبات مرکزی ، جودو ، قدرت عضلانی ، آزمون آمادگی ویژه جودو

نویسندگان

محمد کریمی

استادیار دانشگاه صنعتی قم، قم، ایران

محمد رستگارمقدم

مربی دانشگاه صنعتی قم، قم، ایران