ارزیابی عملکرد حرارتی دیوار سبز به منظور کاهش هدررفت انرژی از طریق جداره ها در ساختمان های مسکونی

امروزه یکی از اساسی ترین بحران های موجود در جهان، بحران انرژی است. از آنجا که 50 درصد از ذخایر سوختی جهان در ساختمانها مصرف میشود، معماری پایدار و معماری سبز، عکس العملی منطقی در برابر مسایل و مشکلات عصر صنعت به خصوص بحث اتمام ذخایر است. با توجه به اینکه در کشورهای توسعه یافته 20 تا 40 درصد از کل انرژی در ساختمانها و محیط زیست ساخته شده، مصرف می شود، توجه به صنعت ساختمان ضرورت می یابد. در کشور ایران، بخش ساختمان به عنوان بیشترین مصرف کننده انرژی شناخته شده است. که در این میان، بخش مسکونی بیشترین مصرف و هدر رفت انرژی را دارد. با توجه به اهمیت سطوح وسیع جدارههای ساختمان در کاهش مصرف انرژی، دیوار سبز به عنوان یکی از راهکارهای معماری پایدار و یکی از بهترین، جدید ترین و کارآمدترین راهکارها میباشد. لذا این پژوهش با استناد به منابع کتابخانه ای و با رویکرد توصیفی تحلیلی به معرفی و بررسی عملکرد دیوار سبز در کاهش مصرف انرژی در فضای داخلی ساختمان پرداخته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد که دیوارهای سبز نوعی سیستم پوششی عمودی هستند که به صورت چشم گیری، توان کاهش انرژی حرارتی وارده به فضای داخل را دارند و در نتیجه انرژی لازم جهت سرمایش نیز کاهش مییابد. به گونهای که دمای سطح یک دیوار سبز تا زمانی که از گیاهان و خاک مرطوب پوشیده شده باشد، تا 10 درجه پایین میآید و پوشش گیاهی %28 از بار سرمایش انتقال داده شده از طریق دیوار سبز را کاهش می دهد. در واقع هر 0/5 درجه کاهش در دمای هوای داخلی می تواند میزان الکتریسیته مورد نیاز برای تهویه هوا را تا %8 کاهش دهد. بدین طریق استفاده ازدیوار سبز در ساختمان های مسکونی می تواند تاثیر بسزایی در کاهش مصرف انرژی و هدر رفت انرژی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

دیوار سبز ، کاهش مصرف انرژی ، ساختمان های مسکونی ، معماری پایدار