راهبرد های طراحی اتاق کودک مبتنی بر رفتار قلمروپایی کودکانه

رفتارهای اجتماعی دارای جنبه ی قلمروی هستند که باید بصورت فضایی، تعریف شده و با توجه به مکان ها تغییر یابند. از آنجا که قلمروها مشخص شده، نظارت شده و دفاع شده هستند، رفتارها نیز به این صورت مشخص می گردند. رفتار قلمروپایی، سازوکاری است برای تنظیم حریم بین خود و دیگران که با شخصی سازی محیط صورت میگیرد. مفهوم قلمرو تنها موضوعی فضایی نیست، بلکه یک پدیده اجتماعی نیز هست. در حقیقت قلمرو را میتوان موقعیت و مکان یک اجتماع در فضا دانست. لازم به ذکر است که در مقابل، بسیاری از رفتارهای اجتماعی نیز دارای جنبه های قلمروگرا هستند که باید بصورت فضایی تعریف شده و با توجه به مکانها تغییر یابند. در حقیقت، قلمرو ابزاری شاخص برای گذر از یک فضای ساده نمود که قلمرونقش اساسی در زندگی انسان دارد و این امکان را فراهم می نماید که فضای اطراف خود را سازماندهی نموده و به آن هویت فردی یا جمعی دهد. قلمروپایی با امکان تغییر محیط و به نوعی شخصی سازی آن تاثیر بسزایی در ایجاد حس هویت دارد. کودکان اعضای کوچک و لطیف جامعه اند و قابلیت تاثیرگذاری و شکل گیری محیطشان را با بیان تمایلات و نیازهایشان دارند اما در این امر مهم به معماری آشنا به علوم رفتاری کودک نیازمندند تا از سویی کودک و فضا و خواسته های او را بشناسد و درک کند و از سوی دیگر مشکلات او را در محیط کشف و در رفع آن ها برآید. هدف از ارایه این تحقیق ایجاد راهبردی برای طراحی اتاق کودک باتوجه به قلمرو او می باشد. حال این سوال پیش که با چه راهکارهایی می توان این قلمرو را برای او تشکیل داد.

کلیدواژه ها:

کودک ، قلمرو ، قلمرو کودک ، قلمرو پایی کودک ، خلوت ، اتاق کودک