واکنش خصوصیات زراعی گندم و جو به منابع و مقادیر مختلف سلنیوم در شرایط دیم

به منظور بررسی واکنش خصوصیات زراعی گندم و جو به محلولپاشی با منابع و مقادیر مختلف سلنیوم، آزمایشی در سه تکرار طی سال زراعی 1394-1393 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک اجرا شد. عوامل آزمایش شامل دو منبع سلنات و سلنیت سدیم، در مقادیر 0، 18 و 36 گرم در هکتار و دو گونه گندم و جو بودند. نتایج نشان داد که طول سنبله بدون ریشک در گندم 10/4 درصد بیشتر از جو بود ولی طول سنبله با ریشک در جو 11/2 درصد بیشتر از گندم بود. شاخص برداشت سنبله در جو 21/7 درصد بیشتر از گندم بود. با محلول پاشی 18 گرم در هکتار سلنیوم، وزن دانه در سنبله نسبت به شاهد 4/9 درصد افزایش یافت. بیشترین وزن دانه در سنبله از محلول پاشی 18 گرم در هکتار سلنیت سدیم حاصل شد. با مصرف 18 و 36 گرم در هکتار سلنیت سدیم، وزن دانه در سنبله به ترتیب به میزان 13/7 و 5/1 درصد افزایش نشان داد. با محلول پاشی 18 گرم در هکتار سلنیوم عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک به ترتیب 6 و 8/4 درصد افزایش یافت. نتایج نشان داد که در گندم بیشترین عملکرد بیولوژیک (5784/66 کیلوگرم در هکتار) از مصرف 18 گرم در هکتار سلنیت سدیم حاصل شد. در جو بیشترین عملکرد بیولوژیک (5889/83 کیلوگرم در هکتار) از مصرف 18 گرم در هکتار سلنات سدیم حاصل شد. در گندم بیشترین عملکرد دانه (1757/45 کیلوگرم در هکتار) از محلول پاشی 18 گرم در هکتار سلنات سدیم حاصل شد که نسبت به شاهد به میزان 9 درصد افزایش نشان داد. در گیاه جو بیشترین عملکرد دانه از محلول پاشی 18 گرم در هکتار سلنات یا سلنیت سدیم حاصل شد.

کلیدواژه ها:

آبیدر ، آذر 2 ، زیست توده ، ویژگی های سنبله