ارزیابی کارایی دانشکده های دانشگاه شهید بهشتی با رویکرد تلفیقی تحلیل پوششی داده ها و مدل برنامه ریزی آرمانی

دانشگاه و سایر مجموعه های آن سازمانی با رسالت مشخص است که ارزیابی عملکرد آنها در خصوص استفاده بهینه از منابع و برآوردن هر چه بیشتر اهداف، ضرورت دارد. از طریق سنجش عملکرد می توان ضمن شناسایی نقاط ضعف و قوت و حداقل نمودن منابع ورودی، وضعیت موجود را بهبود بخشید. در این راستا ارزیابی کارایی دانشکده های دانشگاه، بررسی علل کارایی و ناکارایی آنها و برنامه ریزی مناسب برای اصلاح و هدایت واحدهای ناکارا از اهمیت ویژه ای برخوردار است. مدل تحلیل پوششی داده ها (DEA) روشی ناپارامتریک برای اندازه گیری کارایی فنی مجموعه ای از واحدهای همگن است. در این مقاله با توجه به اهمیت دانشگاهها به عنوان بزرگترین مراکز آموزش عالی در کشور، کارایی دانشکده های دانشگاه شهید بهشتی به روش تحلیل پوششی داده ها با استفاده از مدل CCR مضربی ورودی محور در دو حالت ساده و استفاده از اوزان برای ورودی ها و خروجی ها و بر اساس مدل برنامه ریزی آرمانی (با چهار روش حداقل کردن متغیر انحرافی، حداقل کردن مجموع متغیرهای انحرافی، حداقل کردن حداکثر میزان انحراف و برنامه ریزی خطی چند هدفه) طی دوره تحصیلی 1386-1382 اندازه گیری شده است. نتایج تحقیق نشان میدهد که تحلیل پوششی داده ها بر اساس مدل برنامه ریزی آرمانی در مقایسه با مدل های کلاسیک (مدل های CCR) توانایی بالاتری در تمایز میان واحدهای تصمیم گیری و ارایه وزن های واقعی دارد. یافته های تحقیق طی دوره مورد بررسی حاکی از ناکارایی دانشکده حقوق و کارایی دانشکده های علوم، مدیریت و حسابداری و علوم زمین بر اساس شاخص های در نظر گرفته شده است.

کلیدواژه ها:

کارایی نسبی ، روش ناپارامتریک ، تحلیل پوششی داده ها ، برنامه ریزی آرمانی