برآورد تراز سطح ایستابی آبخوان دشت نیشابور با استفاده از مدل رگرسیون کمترین مربعات فازی

ایران به علت قرار گرفتن در منطقه ی خشک و نیمه خشک، ازنظر منابع آب وضعیت نامطلوب تری نسبت به متوسط دنیا دارد، ازاین رو آب های زیرزمینی، منبع مهم تامین آب مصرفی در بخش های مختلف است. دشت نیشابور یکی از مهم ترین دشت های پرآب در استان خراسان رضوی می باشد که نقش مهمی در تولید محصولات کشاورزی ایفا می کند. برداشت بی رویه از منابع آب زیرزمینی باعث ایجاد متوسط افت 74 سانتی متر در سال شده است. استفاده ی بهینه از منابع آب زیرزمینی مستلزم احاطه ی علمی و مدیریت صحیح این منابع آبی است. لذا در پژوهش حاضر کارایی رهیافت رگرسیون کمترین مربعات فازی در برآورد تراز سطح ایستابی آبخوان دشت نیشابور مورد ارزیابی قرار گرفت. بدین منظور پارامترهای تراز آب، حجم آب تخلیه شده استحصالی و میانگین بارندگی ماهیانه با اعمال تاخیر زمانی یک تا دوماه ه در یک مدل رگرسیون کمترین فازی گنجانده شد. نتایج پژوهش نشان داد بهترین دقت در ماه خرداد با 5/43=RMSE=5/41 ،MAE و 0/83=R2 بود. علی رغم کاهش شدید باران در این فصل تابستان، اعمال ورودی های با تاخیر یک تا دوماه ه نتایج خوبی در پیش بینی سطح آب داشت.

کلیدواژه ها:

آب زیرزمینی ، دشت نیشابور ، پیزومتر ، رگرسیون کمترین مربعات فازی