ارزیابی حساسیت مناطق به بیابان زایی با استفاده از مدل ESAs (مطالعه موردی: مکسوخته و روتک سراوان)

بیابانزایی در نتیجه عوامل اقلیمی و انسانی به وجود می آید. در این تحقیق، ابتدا نقشه واحدهای کاری تعیین گردید. عواملموثر بر فرایند بیابانزایی در این روش شامل چهار معیار کیفیت خاک، کیفیت پوشش گیاهی، کیفیت مدیریت اراضی وکیفیت اقلیم می باشند. این فاکتورها با استفاده از امتیازدهی به زیرمعیارهای آنها در هر منطقه تعیین شد. سپس نقشهحساسیت مناطق به بیابانزایی به کمک نرم افزار ArcGIS ترسیم گردید. نتایج نشان داد که معیارهای کیفیت اقلیم، کیفیتمدیریت کاربری اراضی و کیفیت پوشش گیاهی مهمترین اثر را در حساسیت اراضی به بیابانزایی به ویژه در تپه های ماسه ایفعال ایفا می نمایند. نتایج نشان داد که از کل اراضی % 7 / 99 از منطقه در زیرکلاس بحرانی شدید C3 و % 3 / 0 از منطقه درزیرکلاس بحرانی متوسط C2 واقع شده اند. به طور کلی نتایج نشان داد که معیار اقلیم بیشترین تاثیر را در بیابانزایی منطقهداشته و این عامل در کنترل انسان نمی باشد.

کلیدواژه ها:

بیابان زایی ، تخریب اراضی ، مدل ESAs ، منطقه مک سوخته و روتک ، سراوان