تاثیر بقایای گیاهی و سطوح مختلف کود نیتروژن بر زیست توده علف های هرز پنبه در دو سامانه خاک ورزی

به منظور بررسی تاثیر مدیریت بقایای گیاهی، سطوح کود نیتروژن و روش های خاک ورزی بر زیست توده علف های هرز گیاه پنبه آزمایشی در سال 1392 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه بیرجند در قالب طرح اسپلیت فاکتوریل با سه تکرار اجرا شد. در این آزمایش، عامل اصلی دو سطح خاک ورزی، شامل خاک ورزی معمول (شخم برگردان دار) و کم خاک ورزی (با دیسک) بود و عامل فرعی شامل ترکیب فاکتوریل دو سطح نیتروژن (50 و 150 کیلو گرم در هکتار) و پنج سطح بقایا (صفر، 77، 154، 231 و 308 گرم در مترمربع) بودند که به صورت فاکتوریل در کرت های فرعی به صورت تصادفی توزیع گردید. نتایج این آزمایش نشان داد که نوع سامانه خاک ورزی، میزان بقایای گیاه جو و سطوح مختلف نیتروژن اثر معنی داری بر زیست توده علف های هرز گیاه پنبه داشت، با افزایش بقایای جو در هر دو سیستم شخم زیست توده علف های هرز کاهش یافت و نیتروژن بیشتر باعث افزایش زیست توده علف های هرز شد. بیشترین زیست توده علف های هرز در سامانه شخم دیسک در بقایای 77 گرم در مترمربع و نیتروژن 150 کیلوگرم در هکتار و کمترین زیست توده مربوط به سامانه شخم معمول در بقایای 308 گرم در مترمربع و سطح نیتروژن 50 کیلوگرم در هکتار حاصل شد. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که مدیریت بقایای گیاهی می تواند روشی موثر در کاهش زیست توده علف های هرز مزرعه پنبه باشد.

کلیدواژه ها:

بقایای گیاهی ، خاک ورزی ، نیتروژن