نقش آبیاری بهینه بر کاهش عارضه خشکیدگی خوشه خرما در اراضی سبک

به منظور بررسی اثر مدیریت مصرف آب آبیاری بر کاهش عارضه خشکیدگی خوشه خرما آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح آماری اسپلیت پلات شامل 3 سطح دور آبیاری (90، 120 و 150 میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک کلاس A) در کرت اصلی و دو سطح میزان آب آبیاری (70 و 100 درصد میزان تبخیر تجمعی) و یک تیمار شاهد (مدیریت آبیاری کشاورزی) در کرت فرعی در 3 تکراراجرا شد. قبل از بروز عارضه خوشه های درختان مورد آزمایش در توری قرار داده شدند و از ابتدای شروع عارضه به فواصل 3 روز یک بار تا پایان رسیدن خرما داده برداری مربوط به میزان خسارت عارضه انجام شد. در پایان میزان خسارت عارضه در هر تیمار بر حسب درصد خسارت وزنی محصول و درصد خسارت از نظر تعداد خوشه در هکتار اندازه گیری شد. نتایج ادغام دو سال اثر دور و میزان آب آبیاری بر شدت عارضه خشکیدگی خوشه خرما از نظر درصد خسارت وزنی محصول نشان می دهد که کمترین میزان خسارت عارضه با 15/8 درصد مربوط به تیمار 90 میلی متر تبخیر (با دور یکبار در هفته) و میزان آب آبیاری 70 درصد این میزان تبخیر تجمعی (630 مترمکعب در هکتار به ازا هر دور آبیاری)، و بیشترین میزان خسارت با 51 درصد مربوط به تیمار شاهد بود.

کلیدواژه ها:

بافت سبک ، تبخیر ، دور آبیاری ، عارضه خشکیدگی ، میزان آب