بررسی ارتقای کیفیت زندگی سالمندان با رویکرد روانشناسی محیط

سالمندی فرایندی است که تمام موجودات زنده ازجمله انسان را در برمی گیرد. سالمندی، یا بالا رفتن سن بیماری نیست، بلکه یک پدیده حیاتی است که همگان را شامل می شود و در واقع یک سیر طبیعی است که در ان تغییرات فیزیولوژیکی و روانی در بدن رخ میدهد. به نظر میرسد ایده سالمندی موفق راهکار مناسبی جهت کاهش مشکلات دوران سالمندی باشد. سالمندان قشری از جامعه هستند که در دنیای معاصر همگام با پیشرفت های عظیم صنعت علم و تکنولوژی به عنوان جمعیت رو به رشد با نیازهای ویژه ای محسوب شده و دولت ها خود را ملزم میدانند که این قشر را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند سالمندان محیط فیزیکی را به گونه ای متفاوت از جوان ترها درک کرده و پاسخ های متفاوتی نسبت به شرایط می دهند هر اندازه محدودیت های عملکردی بیشتر تجربه می شود سالمند نیز وابستگی یا اتکای بیشتری به محیط میابد بنابراین موضوع توجه به سالمندان بخصوص افراد مقیم خانه های سالمندان می تواند در افزایش نقش و اهمیت سالمندان و افزایش امید به زندگی آن ها در جامعه اثر مثبت داشته باشد، درست همانطور که از قبل در جامعه ایرانی اسلامی وجود داشته است. بنابراین هدف از این پژوهش، یافتن عوامل موثر در افزایش میزان کیفیت زندگی سالمندان و طراحی نوع مسکن مناسب برای سالمندان مقیم خانه های سالمندان است، در جامعه بعد از بازنشستگی به جای لذت از زندگی، استراحت و تفریح به افرادی تبدیل میشوند که دچار افسردگی می شود. ابزار و روند کاری را به صورت کتابخانهای و میدانی بررسی کردیم، از این رو پروژه در پی طراحی فضایی است که پاسخگوی نیازهای جسمی و روحی سالمندان باشد و با تامین رفاه سالمندان و رفع نیازهای آنها مانع از کناره گیری آنها شود و آنها را در فعالیتهای جامعه شریک بداند. این فضا در ارتباط با نیازهای فیزیکی و جسمانی سالمندان همسان با دوران کهولت انسان می باشد و در رابطه با نیازهای روحی و روانی سالمندان درصدد است که بستری مناسب برای شکل گیری رابطه سالم و منطقی میان سالمند و جامعه برقرار سازد.

کلیدواژه ها:

سالمندان ، ارتقای کیفیت زندگی ، خانه سالمندان ، طراحی مناسب