قاعده نفی سبیل از منظر قرآن و مصادیق آن در فقه و حقوق موضوعه ایران

قاعده نفی سبیل یکی از قواعد مهمی است که از آیات قرآن استنباط شده است و در این مقاله به بیان آیاتی مانند آیه 141 سوره نساءکه به صراحت دلالت بر نفی سبیل کافران بر مومنان دارد، پرداخته شده است و در برخی به عنوان علت، علو نداشتن کافران بر مومنان یاد شده که حاکی است، از شرافت و عزتی که خداوند به مومنان داده است و همچنین به برخی از مصادیق این قاعده در فقه و حقوق مدنی پرداخته شده، مصادیقی همچون نفی ولایت کافر بر صغیر مسلم و ارث نبردن کافر با وجود وارث مسلم، حتی با مقدم بودن کافر از لحاظ رتبه و درجه، اما با مشاهده قانون می بینیم که پرداخت کمی به این مسیله شده است در حالی که به اهمیت این مورد در منظر قرآن و شارع اشاره شد بنابراین با مطالبی که در این مقاله ارایه شده است، در می یابیم که خداوند هیچگاه در عالم تشریع، سبیلی برای تسلط و علو کافران بر مسلمانان قرار نداده است، چراکه عزت مومن فراتر از شرافت کافران می باشد، هر چند در خارج و عالم تکوین قهر و غلبه هایی از سوی کافران بر مومنان باشد، اما این باعث تغییر حکم تشرعی نفی سبیل نمی شود.

کلیدواژه ها:

قاعده ، نفی سبیل ، علو کافر ، علو مومن ، ولایت کافر ، تشریع