ارزیابی مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان در برآورد تبخیر و مقایسه آن با مدل های تجربی

در این تحقیق با استفاده از پارامترهای هواشناسی در دشت بیرجند در استان خراسان جنوبی در دوره 16 ساله به ارزیابی عملکرد آزمون گاما و مقایسه دقت مدلهای حداقل مربعات ماشینبردار و روشهای تجربی بهمنظور تخمین میزان تبخیر پرداخته شد. با استفاده از روش آزمون گاما از میان پارامترهای تاثیرگذار بر تبخیر، پارامترهای بهینه ورودی جهت مدلسازی تخمین تبخیر از میان 90 ترکیب معین، تعیین گردید. تعداد 7 ترکیب برتر نسبت به ترکیبهای دیگر بهدست آمد، سپس ترکیب بهینه با استفاده از مدل حداقل مربعات ماشین بردار پشتیبان با توابع کرنل مختلف و روشهای تجربی موردارزیابی قرارگرفتند. نتایج نشاندهنده عملکرد مدل ( LSSVM-poly چندجمله ای(، در ترکیب با متغیرهای دمای کمینه، دمای میانگین، سرعت باد و ساعات آفتابی با شاخصهای عملکرد R2=0/8915( و (RMSE= 0/995 نسبت به توابع کرنل و دیگر روشهای تجربی دارای دقت بالاتری است.

کلیدواژه ها:

آزمون گاما ، تبخیر ، LSSVM ، بیرجند