غم نامه حسنک وزیر

تاریخ بیهقی، گنجی از معلومات ادبی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در خود دارد و بزرگ ترین امتیاز آن، این است که بیشتر موضوعات آن از مشاهدات نویسنده و از یادداشت های دقیق و منظم خود اوست و یا از افراد ثقه و مورد اطمینان به او رسیده است. از امتیازهای متعدد این کتاب، یکی این است که در جو تامل و تنبه شناور است.تاریخ بیهقی آیینه روشن عصر غزنوی است که نویسنده با باریک بینی و ژرف نگری بیشتر جلوه های زندگی اجتماعی را با خامه توانای خود بر دفتر ایام نقش بسته است. جالبترین و شور انگیزترین فسمت کتاب تاریخ بیهقی، غم نامه بر دار کردن حسنک وزیر است. نام او به کرات درتاریخ بیهقی آمده است و از اعمال و خلق و خوی و هنر حسنک سخن بسی ار رفته است، تا جایی که در خلال این نقل ها ابوالفضل بیهقی توانسته است تصویری از این بزرگ مرد در ذهن ها تصویر کند. اگرچه داستان بردار کردن حسنک وزیر نیز یک روایت تاریخی محسوب میشود امادر دل خود رگه هایی از غم واندوه دارد و آن را میتوان یک اثر تراژدیک نامید. در سراسر این داستان نبرد خیر و شر و رویاروی شدن حق و باطل به چشم میخورد. قسمت اعظم تاریخ بیهقی را به راستی باید آیینه عبرت و گنجینه پند و حکمت دانست و خواندن آن را برای تهذیب اخلاق وبیداری همه طبقات مردم، خاصه جوانان که از گردش روزگار و انقلاب احوال بی خبرند، امری لازم شمرد. سخن از حسنک و داستان بردارکردن او که نکته های نغز و زیبایی در بردارد، به دنیا و بی اعتباری آن انجامید، همراه با نکته های عالی اخلاقی و انسانی.

کلیدواژه ها:

تاریخ بیهقی ، حسنک وزیر ، غمنامه ، بوسهل زوزنی ، پندوحکمت