مکان یابی بهینه مراکز اسکان موقت پس از زلزله با استفاده از روش تاپسیس و فرآیند تحلیل شبکه ای

زلزله همواره به عنوان تهدیدی جدی برای سکونتگاه های انسانی مطرح است. پس از وقوع حادثه، تعیین محلی امن جهت اسکان موقت ساکنین بسیار حایز اهمیت می باشد. اسکان موقت، بلافاصله پس از تامین سرپناه اضطراری و پیش از عملیات بازسازی مطرح می گردد. پژوهش حاضر با هدف نگاه سیستمی به بحران، به دنبال ترسیم برنامه ای علمی جهت برنامه ریزی پیش از وقوع حادثه بر مبنای بهینه سازی اسکان موقت جمعیت، با استفاده از ترکیب روشهای فرآیند تحلیل شبکه ای و تاپسیس می باشد. نخست با مطالعه مبانی نظری موضوع، 47 شاخص اثرگذار بر مکانیابی اسکان موقت معرفی و اولویت بندی می شود. سپس به کمک روش فرآیند تحلیل شبکه ای، اوزان مرتبط با چندین شاخص، ارزیابی و مشخص می گردد. در نهایت با استفاده از روش تاپسیس، ارجح ترین مکان های مستعد بر حسب اولویت، شناسایی و رتبه بندی می شوند. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش بر مطالعه و بررسی مقالات مرتبط استوار می باشد.

کلیدواژه ها:

مکان یابی اسکان موقت ، تصمیم گیری چند معیاره ، فرآیند تحلیل شبکه ای ، تاپسیس