هم سنجی اثربخشی مداخله شناختی- رفتاری با معنا درمانی بر بی رمقی زناشویی، رضایت زناشویی و بی آلایشی زوجین

پایداری و سلامت رابطه میان زن و شوهر بر سلامت خانواده موثر است و رابطه زناشویی بنیاد محوری نظام خانواده است. هدف پژوهش، هم سنجی اثربخشی درمان شناختی-رفتاری و معنا درمانی بر بی رمقی زناشویی، رضایت زناشویی و بی آلایشی زوجین بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری زوجین مراجعه-کننده به مراکز مشاوره سنجش و دانش و روزنه امید رشت ، سال 1395 بودند. 48 نفر به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (هر گروه 16 نفر) و یک گروه گواه 16) نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش، هشت نشست درمانی را بهصورت هفتگی برای زمانی برابر 70 دقیقه (معنا درمانی) و 90 دقیقه (شناختی-رفتاری) دریافت کردند. ابزارهای مورداستفاده پرسشنامه رضایت زناشویی کانزاس (1986)، پرسشنامه بیرمقی زناشویی پاینز (1996) و سنجه بی آلایشی زناشویی واکر و تامسون (1983) بود. یافته های برآمده از آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد رویکردهای درمانی روی بی رمقی زناشویی و مولفه های آن P 0/01) ،(F= 18/55، رضایت زناشویی P 0/01) ،(F= 7/28 و بیآلایشی زناشویی P 0/01) ،(F= 14/17 تاثیر دارد. برآیندهای تحلیل آزمون تعقیبی نشانگر این است که تفاوت معنی داری میان دو گروه معنا درمانی و شناختی رفتاری در خرده مولفه های خستگی هیجانی و روانی d=-1/1)،d=-2/57، (P> 0/05 وجود ندارد. میانگین بیرمقی زناشویی و خستگی جسمی P 0/05)، d=-5/98،(d=-8/96، در میان دو گروه معنا درمانی و شناختی-رفتاری تفاوت معنی داری مشاهده شد. فراخور برآیندها، دو رویکرد از راه به کارگیری فنهای بازسازی شناختی و معنا بخشی، تغییراتی در بی رمقی و رضایت و بیآلایشی زناشویی ایجاد کردند میان اثربخشی این دو روش درمانی تفاوت معنیداری وجود نداشت .ازاینرو برآیند این پژوهش، حمایتی تجربی برای هر دو درمان در راستای بهبود رابطه زناشویی فراهم میکند.

کلیدواژه ها:

بی رمقی ، زناشویی ، بی آلایشی ، معنا ، شناختی ، رفتاری