رابطه خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی و روش های مدیریت کلاس های تربیت بدنی

پژوهش حاضر رابطه خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی و روشهای مدیریت کلاس آنان را بررسی میکند. از مجموع 178 نفر معلم تربیت بدنی مرد و زن در مقاطع راهنمایی و متوسطه شهرستان رشت 107) نفر زن و 71 نفر)، 148 نفر در این پژوهش شرکت کردند 82) درصد). برای انجام پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی 16 سوالی جفری جی مارتین (2003) در چهار بعد دانش آموز، فضا، زمان و سازمان و پرسشنامه 20 سوالی روش های مدیریت کلاس های تربیت بدنی مک کورماک (1997) با گزینه های پنج ارزشی لیکرت استفاده شد. ثبات درونی این پرسشنامه ها، با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ به ترتیب 0/86 و 0/80 محاسبه و تایید شد. داده های تحقیق با استفاده از آزمون های کولموگروف - اسمیرنوف، ضریب همبستگی پیرسون و اسپیرمن، t مستقل و همچنین آزمون یومن ویتنی در سطح معنی داری P ≤ 0/05 تحلیل شدند. نتایج نشان میدهد بین خودکارآمدی معلمان و روش مدیریت پیشگیرانه آن ها رابطه منفی و معنی داری وجود دارد (R= -0/23)، ولی رابطه خودکارآمدی معلمان با مدیریت حمایتی و مدیریت اصلاحی معنی دار نیست. همچنین بینبعد رفتار دانش آموزان در خودکارآمدی و سه روش مدیریت پیشگیرانه (R= 0/21) ، حمایتی (R= 0/33) و اصلاحی معلمان (R= 0/16) رابطه مثبت و معنیداری مشاهده میشود، در حالی که بینبعد فضا با روش مدیریت اصلاحی و مدیریت پیشگیرانه معلمان رابطه معنیداری وجود ندارد. همچنین، نتایج پژوهش نشان میدهد بینبعد فضا و روش مدیریت حمایتی معلمان (R= -0/16)،بعد زمان و همه روش های مدیریت معلمان R= -0/38) تا ( R= -0/22 وبعد سازمان و روش مدیریت پیشگیرانه (R= -0/60) رابطه منفی و معنی دار وجود دارد. در نهایت، یافته های پژوهش نشان میدهد بین ابعاد خودکارآمدی معلمان تربیت بدنی (رفتار دانش آموزان، زمان، فضا و سازمان) و همچنین روش های مدیریت آن ها در کلاس های تربیت بدنی (روش مدیریت اصلاحی، پیشگیرانه و حمایتی) در دو مقطع راهنمایی و متوسطه تفاوت معنی داری وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، معلمان تربیت بدنی ، روش های مدیریت کلاس