شناسایی و اولویت بندی موانع مشارکت ورزشی زنان معلول جسمی و حرکتی استان قم

هدف این پژوهش، شناسایی و اولویت بندی موانع مشارکت زنان معلول جسمی و حرکتی در برنامه های اوقات فراغت ورزشی در استان قم بود. این مطالعه ازنوع پژوهش های کاربردی بود که به صورت پیمایشی انجام شد. زنان معلول جسمی و حرکتی مراجعه کننده به مراکز بهزیستی و مددکاری 200 نفر نمونه آماری این پژوهش را تشکیل دادند که به صورت دردسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه تعدیلشده محمدپور رنجبر و همکاران )1393( در مقیاس لیکرت بود که روایی محتوایی و صوری آن با نظرخواهی از 10 نفر از متخصصان حوزه مدیریت ورزش و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ تایید شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی )آزمون فریدمن برای رتبه بندی موانع و گویه های مربوط به آن( تجزیه وتحلیل شد. یافته ها نشان داد که موانع مشارکت زنان معلول جسمی و حرکتی، به ترتیب اولویت عبارتاند از: موانع اقتصادی، رسانه ای، ساختاری، فرهنگی و اجتماعی، شبکه های اجتماعی و موانع فردی. به نظر میرسد که توجه به محدودیت های مالی برای رفع این موانع و همچنین، اطلاع رسانی ازطریق رسانه ها بتواند تاحدودزیادی موانع اصلی افزایش مشارکت ورزشی بانوان معلول جسمی و حرکتی را برطرف کند.

کلیدواژه ها:

زنان معلول ، مشارکت ورزشی ، موانع