توسعه مدل برنامه ریزی ریاضی به منظور مکانیابی و تخصیص تسهیلات مبتنی بر تیوری صف با در نظر گرفتن شرایط تصادفی

این پژوهش یک مدل ریاضی جدید برای مسیله مکان یابی – تخصیص با توجه به پارامترهای عدم قطعیت را ارایه خواهد نمود. به دلیل اینکه عدم قطعیت در ذات عوامل تاکتیکی و عملیاتی وجود دارد، در نظر گرفتن این مفهوم منجر به انعطاف پذیری بیشتر در نتایج و کاربردهای آن خواهد شد. هدف این مطالعه، بهینه سازی محل استقرار تعدادی مراکز خدمت رسانی با توجه به محدودیت سطح خدمت احتمالی می باشد. فرض خواهد شد که زمان حرکت بین مشتریان و فواصا بین ایستگاه ها و همچنین مدت زمان مورد نیاز برای دریافت خدمت در ایستگاه ها غیر قطعی می باشند. در این مدل، بهترین محا برای ایستگاه های خدمت رسانی و همچنین بهترین نحوه تخصیص مشتریان به مراکز خدمت با توجه به شرایط یاد شده تعیینخواهند شد. در این رویکرد، بدییل اینکه مدت زمان دریافت خدمت و زمان ورود مشتریان احتمالی می باشند، در نتیجه مدت زمان انتظار مشتریان در صف تشکیل شده نیز تصادفی خواهد بود، بطوری که در این پژوهش لازم است این زمان از یک مقدار بحرانی کمتر باشد. تیوری صف برای این منظور و محاسبه این زمان بکار برده خواهد شد

کلیدواژه ها:

مدل مکان یابی – تخصیص ، تیوری صف ، محدودیت شانسی