تاثیرات فلسفه ی عرفان بر معماری ایران

معماری به معنای آفریدن و ساختن می باشد و از سنخ هنرهایی است که استعداد پروردن نیروی آفرینش گری انسان در آن به اوج جامعیت خود می رسد، معماری بیشتر از هر هنری با فرهنگ و اندیشه دینی، انسان ها مرتبط می باشد و در اصل با عرفان در معماری پیوند می خورد. در این پژوهش محقق سعی بر آن دارد تا با استفاده از منابع کتابخانه ای به مبانی نظری و اولیه، نظر به دیدگاه عرفا در کهن الگوهای معماری، نمادگرایی در عرفان، رابطه عرفان و هنر ها و بالاخص هنر معماری بپردازد و در نهایت تاریخچه عرفان در ایران را از گذشته تاکنون، مورد نقد و بررسی قرار دهد و در نهایت به این سوال پاسخ دهد که چگونه می توان در عرفان و معماری به نقاط مشترک دست یافت. و حتی در پژوهش های بعدی با استفاده از این مطالب به طراحی مرکز عرفانی خواهد پرداخت.

کلیدواژه ها:

عرفان ، مرکز بین المللی ، معماری اصفهان