بهبود اختلالات روانشناختی کودکان عقب ماندگی ذهنی و اوتیسم با تکیه بر خانواده درمانی و مشاوره به خانواده ها

اختلال طیف اتیسم یکی از شایعترین اختلالات رشدی کودکان است. در افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم بروز دامنه ای از علایم ناهنجاری رفتاری(مانند بیش فعالی، بیقراری، دامنه محدود توجه، تکانشگری، پرخاشگری، رفتارهای خود آسیبی و دیگر آسیبی، کج خلقی و ...) میتواند مشکلات جدی برای خود کودک و والدینش به همراه آورد. این در حالی است که تیوریپردازان سیستم های خانواده بر این باورند که سیستم خانواده را میتوان به عنوان یک واحد کارکردی یا تعادلی در نظر گرفت به طوری که امروزه به دلیل اهمیت نقش خانواده در شکل گیری و نگهداری اختلالات روانی، رویکردهای مختلف به خانواده درمانی توجه ویژه ای می شود. در این روش خانواده درمانی نگرش فرد نسبت به خانواده و شیوه تعامل بین اعضای خانواده به عنوان عناصر شناختی در نظر گرفته می شوند و مشکل فرد محور اصلی فرایند درمان را تشکیل می دهد. در خانواده درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی رفتاری از اصول یادگیری و روشهای مربوط به آن برای تغییر - رفتار استفاده میشود. بر این اساس در فرایند درمان چگونگی نگهداری رفتارهای نامطلوب و شیوه افزایش رفتارهای موثر برتعامل مناسب اعضای خانواده بررسی میشوند. لذا با توجه به اهمیت موضوع این پژوهش با هدف بررسی بهبود اختلالات روانشناختی کودکان عقب ماندگی ذهنی و اوتیسم با تکیه بر خانواده درمانی و مشاوره به خانواده ها، در قالب یک مطالعه مروری کتابخانه ای انجام گرفته است. در طی این پژوهش سیستم خانواده مورد تحلیل قرار گرفته است و تاثیر خانواده درمانی بر روی بیماریهای روانشناختی رفتاری اتیسم مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

اتیسم ، مشاوره ، اختلالات روانشناختی کودکان رفتاری ، خانواده درمانی