بررسی پارامترهای موثر در مطالعات بهسازی مطابق آیین نامه روسازی آسفالتی راه های ایران

طرح بهسازی ارایه شده در آیین نامه روسازی آسفالتی راه های ایران برگرفته از روش مندرج در راهنمای طراحی روسازی آشتو ویرایش سال 1993 می باشد. در این روش به منظور تعیین میزان روکش آسفالتی، دو پارامتر عدد سازه ای موجود روسازی (SNeff) و عدد سازه ای مورد نیاز روسازی (SNreq) با استفاده از داده های افت و خیز دستگاه FWD محاسبه می گردد. پارامترهای افت و خیز روسازی، ضخامت لایه ها و دمای عمق لایه آسفالتی در محاسبه SNeff و پارامترهای ترافیک دوره طرح و مدول برجهندگی بستر در محاسبه SNreq تاثیرگذار است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر اندازه گیری و یا تخمین نادرست پارامترهای مذکور بر روی عدد سازه ای موجود و مورد نیاز روسازی است. پس از تحلیل نتایج مشخص شد افت و خیز روسازی بیشترین و دمای عمق لایه آسفالتی کمترین تاثیر را در تعیین میزان روکش دارد. همچنین مشخص گردید تخمین نادرست ضخامت و دما بطور همزمان به میزان 10درصد بیش از مقدار واقعی موجب کاهش 40 درصدی در میزان روکش مورد نیاز خواهد شد که مسلما روسازی را در معرض خرابی های زودرس قرار می دهد.

کلیدواژه ها:

افت و خیز ، ضخامت ، دما ، مدول برجهندگی ، ترافیک