بررسی تاثیر درختان بر کاهش غلظت ریزگردهای PM5.2 - PM01 وPM1.0 موجود در هوای شهر زاهدان

توسعه و گسترش فضای سبز با توجه به گسترش روزافزون جمعیت و ساخت و سازهای شهری و نیاز ضروری انسانها به فضای سبز برای ایجاد تعادل اجتماعی، جسمانی و روحی، امری مهم و حیاتی به شمار می آید. در کشور ایران که بیشتر مناطق آن در کمربند خشک جهان واقع شده، شهرها برای مقابله با آلودگی های صوتی و هوا، همچنین کاهش استرسهای محیطی بیشتر از هر نقطه دیگری به فضای سبز نیاز دارند. فضای سبز به ویژه در شکل درختی آن در کاهش آلودگی های شیمیایی هوا بسیار موثر می باشد. گرد و غبار یا ریزگرد (Dust) تودهای از ذرات جامد ریز غبار و گاه دود و … است که در جو پخش شده و با هجوم خود به اراضی کشاورزی، راه های ارتباطی، شهرها و روستاها و...مشکلات عدیدهای برای زیست مردم ایجاد میکند. فضاهای سبز شهری دارای بازدهی اجتماعی و اکولوژیکی هستند، مهم ترین اثر آنها در شهرها، کارکرد محیط زیستی، یا بازدهی اکولوژیکی آنهاست که شهرها را برای زیست مساعد می سازند و باعث کاهش آلودگی هوای شهری می شوند، بر همین اساس و با هدف بررسی تاثیر فضای سبز به ویژه در شکل درختی آن در کاهش میزان آلاینده هایPM5.2 - PM01 وPM1.0 ، این تحقیق در سال 1394 به روی آلاینده های موجود در هوای دو منطقه با وسعت یکسان، یکی دارای فضای سبز و دیگری فاقد پوشش گیاهی انجام گرفت، داده های اندازه گرفته شده با استفاده از آنالیزور مدل Grimm مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند، نتایج نشان داد که افزایش مساحت فضای سبز می تواند باعث کاهش 6/77 درصدی غلظت ذرات PM01 ،کاهش 8/67 درصدی ذرات PM5.2 و کاهش 3/77 درصدی ذرات PM1.0 در منطقه دارای فضای سبز در مقایسه با منطقه فاقد پوشش گیاهی شود.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، ریزگرد Dust ، ذرات معلق PM5.2 - PM01 وPM1.0 ، آنالیزور .Grimm