بررسی ظرفیت های گردشگری روستای حیدره بالای شهر همدان

امروزه گردشگری به عنوان فرآورده جدید تغذیه ساز درآمد و راه علاج همه جوامع روستایی است که با مشکلات اقتصادی مواجه هستند، هنوز هم گردشگری به وسیله فعالیت هایی چون جنگل داری، ذخیره آب و حفظ محیط زیست در حال پیشرفت است که نه تنها یک رابطه متقابل میان کاربردهای متفاوت منابع روستایی را نشان می دهد بلکه یک وابستگی متقابل را هم بین آنها نشان می دهد. گردشگری روستایی می تواند سهمی در متنوع سازی اقتصادی و توسعه پایدار داشته باشد و با ایجاد اشتغال و درآمد موجب توسعه مناطق توسعه نیافته گردد و اگر چه مشاغل مربوط به این صنعت خیلی تخصصی و پر درآمد نیستند، منافع بسیاری را نصیب روستاییان می کند. گردشگران برای اقامت، خرید کالاهای محلی و خدمات پول پرداخت می کنند. این پول ها در فعالیت های محلی جریان می یابد و موجب تحرک روستاییان در برآوردن نیازهای بازدیدکنندگان می شود. در این مطالعه روش تحقیق میدانی و تحقیق از نوع کاربردی است که اطلاعات مورد نیاز از طریق مشاهده و همچنین جمعآوری اطلاعات اسنادی از شهرداری، سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، دفتر فنی استانداری، بنیاد مسکن انقلاب اسلامی، سازمان جهاد کشاورزی، اداره کل منابع طبیعی، اداره کل محیط زیست همدان و سایر دستگاه های مرتبط بدست آمده است. گردشگری روستایی با ایجاد اشتغال، افزایش سطوح درآمد، متنوع سازی فعالیت های اقتصادی، افزایش سطح آگاهی های اجتماعی و ایجاد روابط اجتماعی گسترده بین جامعه میزبان و میهمان به حفاظت از میراث فرهنگی و محیط زیست طبیعی کمک کرده و با جلوگیری از مهاجرت بی رویه و بهینه سازی بهره برداری از زمین به توسعه روستایی پایدارکمک می کند. گردشگری روستایی از دو جنبه دارای اهمیت می باشد: یکی به عنوان یک فعالیت گسترده جهانی و دیگری تاکید بر توسعه سیاست های منطقه ای و محلی. گردشگری روستایی به عنوان یک فعالیت جهانی امروزه با توجه به هم پوشی سه اصل ایجاد اشتغال و درآمد زایی، رضایت گردشگر و حفظ محیط زیست اهمیتی دو چندان یافته است.

کلیدواژه ها:

گردشگر ، گردشگری روستایی ، جوامع روستایی ، جنگلداری ، حفظ محیط زیست