بررسی آزمایشگاهی تاثیرآب مغناطیس برفوق روان کننده ی کربوکسیلات ×توام با بتن خودمتراکم حاوی الیاف شیشه

باافزایش بکارگیری بتن خودتراکم درصنعت ساختمان وگستره وسیع کاربرد این نوع بتن درپروژه های مختلف ارایه ی راه هایی باهدف تامین کارایی مطلوب وبهینه بیش از پیش این نوع بتن ضروری بنظر میرسد.نظریه ی بتن خود تراکم اولین بارتوسط پروفسوراکامورا درسال1986 برای رسیدن به این توانمندی ها مطرح گردید.موادفوق روان کننده یکی از اجزای اصلی تشکیل دهنده ی بتن خود تراکم می باشد که برای تامین روانی مورد استفاده قرار میگیردو مقدارمصرف آنهابرای تولیدبتن خودتراکم بیش تراز مقدارمصرف آنها برای بتن معمولی است استفاده از آب مغناطیسی درتولیدبتن به دلیل پخش شدن وجدانمودن مولکول های آب باعث افزایش روانی بتن نسبت به بتن بدون آب مغناطیسی می شوددرتحقیق حاضر به بررسی اثرآب مغناطیسی بر فوق روان کننده ی کربوکسیلات توام با بتن خود تراکم حاوی الیاف شیشه می پردازیم که آزمایشات بتن تازه وسخت شده همراه آب معمولی ومغناطیس شده انجام ونتایج انها مورد تحلیل وبررسی قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

آب مغناطیس ، فوق روان کننده کربوکسیلات ، بتن خودمتراکم ، الیاف شیشه