تحلیل قابلیت اطمینان ظرفیت باربری پی های سطحی به روش لنگر اول مرتبه دوم (FORM)

پی ها از مهمترین اجزای سازه ها می باشند که وظیفه ی انتقال بار سازه به زمین را بر عهده دارند. روش مرسوم طراحی پی ها روش حالت حدی است، به این صورت که از ضریب اطمینان استفاده می شود و تنها به یک مقدار برای پارامترهای خاک بسنده می کنند و از عدم قطعیت های مختلف پارامتر های خاک صرف نظر می شود. از این رو مجبور به اعمال یک ضریب اطمینان نسبتا بزرگ شده تا اثر این عدم قطعیت ها را پوشش دهند. حال آنکه در سازه های بزرگ با این روش هزینه ی زیادی به پروژه اعمال شده و علاوه بر آن طراح با افزایش زیاد ضریب اطمینان نمیتواند مطمین باشد که مقاومت پی به اندازه ی چشم گیری زیاد شده است. امروزه برای دستیابی به طراحی بهینه، استفاده از تحلیلهای قابلیت اعتماد رشد فراوانی داشته است. این روشها برای پارامترهای خاک مقادیر احتمالاتی و غیر قطعی در نظر میگیرد و با یک چارچوب منطقی به کمی کردن اثر عدم قطعیتها می پردازند. هدف اصلی در این تحقیق تحلیل مرتبه دوم (FORM) قابلیت اطمینان پیهای سطحی با استفاده از فرمول ظرفیت باربری هنسن و همچنین محاسبه ی قابلیت اطمینان پی سطحی در نشست با توجه به عدم قطعیت های موجود در پارامترهای خاک می باشد و با استفاده از روش مونت کارلو اعتبار سنجی انجام میشود .به عنوان یک خروجی برای این تحقیق با توجه به مقدار ضریب اطمینان پیشنهادی آیین نامه مبحث هفتم ایران و مقادیر داده های پروژه ی مطالعه موردی، شاخص قابلیت اطمینان هدف برابر با 62/2 بدست آمد. در پایان تاثیر همبستگی و نوع توزیع پارامترهای خاک بر قابلیت اطمینان پی سطحی بررسی شده است.

کلیدواژه ها:

قابلیت اعتماد ، قابلیت اطمینان ، مونت کارلو ، پی سطحی