معماری پایدار سرآغازی بر پیوند طبیعت و تکنولوژی (نمونه موردی دانشگاه پتروناس مالزی)

توسعه پایدار توجه سیاستگذاران به گونه ای از برنامه ریزی توسعه است که از نظر استفاده از منابع طبیعی، نیروی انسانی،منابع مالی و سایر منابع بهینه بوده و تداوم توسعه راتضمین نماید به طوری که حقوق نسل های آینده نیز حفظ گردد. در توسعه پایدار انسان به عنوان هدف نهایی مطرح است و منظور آن فراهم نمودن زمینه های لازم برای آماده سازی انسانهاست تا ضمن مشارکت در توسعه، خود نیز از زندگی پایدار مادی و معنوی بهره برده و همین شانس را برای آیندگان نیز در نظر داشته باشند.معماری به عنوان یکی از مهمترین حوزه های درگیر با مفهوم توسعه، طی سال های اخیر با سرلوحه قرار دادن مفاهیم توسعه پایدار سعی در ارائه طرح های نوین و البته کاربردی داشته است. برگزاری همایش ها و مسابقات بین المللی با این رویکرد موید همین دیدگاه بوده است چنانچه جایزه آغاخان به عنوان یکی از معتبر ترین جوایز بین المللی در آخرین دوره برگزاری خود درسال 2007 نیز نگاه ویژه ای به این مبحث داشته است. این مقاله تلاشی در جهت بررسی تجارب جهانی و بهره وری ازرویکردهای واقع بینانه آن در زمینه معماری پایدار و متناسب با طبیعت می باشد. روش تحقیق در این مقاله از نظر هدف کاربردی و از نظر ماهیت توصیفی است و به تشریح نمونه موردی می پردازد. قلمرو مکانی در این مقاله مجموعه دانشگاه تکنولوژی پتروناس در شهر اسکندر مالزی می باشد که توسط معمار صاحب نام "نورمن فاستر" طراحی شده است. این طرح که در سال 2007 میلادی حائز رتبه برتر در مسابقه بین المللی جایزه آغاخان گشت، با طراحی مبتنی بر توسعه پایدار منجر به ساخت اثری متناسب با سنت، محیط و اقلیم شد. امید است توضیح ابعاد طراحی این مجموعه موفق و اجرا شده در طراحی ساختمانهای سبز شهرهای کشورمان که در گذشته تجلی گر بهترین نمونه های پایداری بودند مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری پایدار ، ساختمان سبز ، منظر شهری ، حس تعلق ، جایزه آغاخان