مقایسهزاویهحمل آرنج و ارتباط آن با فاکتورهای آنتروپومتریکی پیش بین ورزشکاران

زاویه حمل در مفصل آرنج به زاویه بین بازو و ساعد از وضعیت آناتومیکی اطلاق می شود کهچگونگی راستای آن در عملکرد حرکتی آدمی مهم است. اطلاعات اندکی درباره زاویه حملآرنج ورزشکاران در ارتباط با مهارت های حرکتی، آسیب ها و ناهنجاری ها و نیز با ابعادآنتروپومتریکی وجود دارد؛ بنابراین هدف از تحقیق حاضر مقایسه زاویه حمل ورزشکاران وغیرورزشکاران و مطالعه ویژگی های آنتروپومتریکی پیش بین راستای اندام طرفی با زاویهحمل ورزشکاران است. 20 مرد ورزشکار سالم (میانگین سن 1/88±22/25 سال، قد 5/49±182/78 سانتی متر، وزن 3/19±75/35 کیلوگرم و سابقه ورزشی 3/77±9/38 سال) و 20 مرد غیرورزشکار سالم (میانگین سن 2/01±22/80 سال، قد 6/25±179/35 سانتی متر و وزن 2/30±71/10 کیلوگرم) به صورت نمونه های در دسترس در این پژوهش شرکت کردند. بدین منظور شاخص های آنتروپومتریکی طول بازو، طول ساعد، فاصله دو دست باز بر اساس روشهای استاندارد اندازه گیری شد و همچنین زاویه حمل در حالتی که دست در اکستنشنو سوپینیشن کامل قرار داشت با گونیامتر یونیورسال اندازه گیری شد. داده ها با استفاده ازآزمون های t مستقل، ضریب همبستگی و رگرسیون با روش Stepwise تجزیه و تحلیل شدند (P≤0/05). نتایج نشان داد بین زاویه حمل ورزشکاران و غیرورزشکاران تفاوت معنی داری وجود دارد (P≤0/05). ولی بین زاویه حمل با فاصله دو دست باز و طول بازو ارتباط معنی داری به دست نیامد. نتایج رگرسیون نشان داد از بین عوامل فاصله دو دست باز، طول ساعد و طول بازو تنهامتغیر طول ساعد بهترین پیشگوی زاویه حمل است. بر اساس نتایج این تحقیق ورزشکارانیکه طول ساعد بزرگتری دارند، بیشتر در معرض تغییرات زاویه حمل قرار می گیرند و برایحفظ راستای طبیعی آرنج به مراقبت های پزشکی ورزشی ویژه در اندام طرفی نیاز دارند.

کلیدواژه ها:

زاویه حمل ، آنتروپومتری ، ورزشکار ، مفصل آرنج