ارتباط جهت گیری هدف، خودکارآمدی و هیجان های مثبت و منفی با عملکرد ورزشی و رضایت از زندگی در ووشوکاران دختر

هدف این پژوهش تعیین ارتباط جهت گیری هدف، خودکارآمدی و هیجانات مثبت و منفی با عملکرد ورزشی و رضایت از زندگی درووشوکاران دختر شرکت کننده در مسابقه های کشوری بود. از بین شرکت کنندگان مسابقه، 114 نفر به عنوان نمونه پژوهشی و به صورت در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس های جهت گیری هدف، خودکارآمدی، عواطف مثبت و منفی، اضطراب رقابتی، رضایت از زندگی و چک لیست عملکرد ورزشی، استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که جهت گیری هدف وخودکارآمدی با عملکرد ورزشی همبستگی مثبت دارند. همچنین بین جهت گیری هدف، خودکارآمدی و عواطف مثبت با رضایت از زندگینیز همبستگی مثبت مشاهده شد. درحالیکه اضطراب رقابتی و عواطف منفی با رضایت از زندگی همبستگی منفی داشتند. نتایج ضریبرگرسیون چندگانه حاکی از آن بود که که متغیرهای خودکارآمدی و جهت گیری هدف، اضطراب رقابتی و عواطف مثبت و منفی، 19 درصداز عملکرد ورزشی و 38 درصد از رضایت از زندگی را تبیین می کنند. یافته های این پژوهش در زمینه نقش متغیرهای روانشناختی برعملکرد ورزشی و کیفیت زندگی ورزشکاران اشاره های مهمی دارد.

کلیدواژه ها:

جهت گیری هدف ، خودکارآمدی ، هیجان های مثبت و منفی ، عملکرد ورزشی ، رضایت از زندگی ، ورزشکار