شناسایی مولفه های موثر بر کارکرد سیاسی تفکر استراتژیک (استراتژی مشروعیت)

محیط ایتلافی از سازمانهاست که از طریق فرایند غیرمطمینی از چانه زنی و تعدیل متقابل خواسته های مربوط به خود به سمت تحقق اهداف متکثر خود حرکت می کنند. چون یکی از مسایل استراتژیک سازمان، قدرت سازمانها و گروه هایی است که توان تحمیل محدودیتهایی بر سازمان دارند، تفکر استراتژیک نهتنها باید سیستمی از استراتژی برای دستیابی به مزیت رقابتی و ایجاد ارزش خلق کند که باید استراتژی مشروعیت را برای توجیه حقانیت استراتژی سازمان از طریق یک فرایند چانهزنی سیاسی با دیگر نهادها و سازمانها ارایه کند. پژوهش حاضر در پی آن است که به بررسی و اولویت بندی مولفه های استراتژی مشروعیت بپردازد. در گام اول با مطالعه مدلها و رویکردهای تفکر استراتژیک و نظریه های قدرت، ابتدا نه مولفه استراتژی مشروعیت شناسایی و سپس با روش دلفی با نظر خبرگان و در سه مرحله شش مولفه انتخاب شد. در گام دوم از روش دیمتل بهمنظور تحلیل و رتبهبندی علت و معلولی استفاده شد. درنهایت و با توجه به نتایج تجزیه و تحلیل علی و معلولی دیمتل، سه مولفه منابع قدرت، ساختار انگیزشی و انتظارات ذینفعان و قوانین بازی مولفه های علی هستند و سه مولفه میدان قدرت، سازوکار نفوذ و نحوه تعامل ذینفعان معلول هستند.

کلیدواژه ها:

استراتژی ، تفکر استراتژیک ، قدرت ، مشروعیت استراتژی ، روش دیمتل