تاثیر شانزده هفته تمرین استقامتی و رژیم غذایی پرچرب بر اینترلوکین- ۶ و ۱۰ و نسفاتین -۱ پلاسمایی موش های صحرایی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین استقامتی بلندمدت و رژیم غذایی پرچرب بر نسفاتین -۱، اینترلوکین-۶ و اینترلوکین-۱۰، به منظور شناخت نقش عوامل التهابی و ضدالتهابی در تنظیم اشتها، دریافت غذا و ارتباط این عوامل با چاقی میباشد .به همین منظور تعداد ۳۲ سر موش صحرایی نر به طور تصادفی در چهار گروه ۸ تایی: ۱) گروه کنترل با رژیم غذایی پرچرب( CHFD)، ۲) گروه کنترل با رژیم غذایی استاندارد( CSD) ۳) گروه تمرین استقامتی با رژیم غذایی پرچرب( EHFD) ۴)گروه تمرین استقامتی با رژیم غذایی استاندارد(ESD) (هر جلسه تمرین ۶۰ دقیقه با سرعت m/min ۳۰، ۵ روز در هفته به مدت ۱۶ هفته)، دویدن روی نوارگردان بدون شیب، تقسیم شدند و از آب و غذای در دسترس، استفاده کردند. از روش الایزا برای اندازهگیری پارامترهای بیوشیمیایی و از تحلیل واریانس چند متغیره برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده گردید .نتایج نشان داد که بین نسفاتین-۱ و ۱۰-IL در گروه های تمرین و گروه کنترل با رژیم غذایی یکسان، تفاوت معناداری وجود ندارد اما بین گروه ها با رژیم غذایی پرچرب و استاندارد تفاوت معناداری وجود داشت( ۰۰۱.P<۰). پژوهش حاضر نشان داد، تمرین استقامتی متوسط تا شدید، احتمالا با ایجاد تعادل در مسیرهای کنترل کننده اشتها و متابولیسم بدن که یکی از مسیرهای احتمالی نسفاتین -۱، اینترلوکین -۶ و ۱۰ میباشد، از تاثیر چاق کنندگی غذاهای پرچرب پیشگیری نماید.

کلیدواژه ها:

چاقی ، تمرین استقامتی ، غذای پرچرب ، نسفاتین -۱