در جستجوی هفت آسمان قرآن

قرآن مبین از آسمان های هفتگانه سخن می گوید، اما اخترشناسان کنونی نشانی از این گزاره نیافته اند و ازمیلیاردها کهکشان سخن می گویند. مقاله حاضر با مروری بر پیشینه تاریخی هفت آسمان و ارزیابیمهمترین آرای ارایه شده در این باب، بیان میدارد که درباره هفت آسمان، عهد ذهنی معین و معلومی درذهن مخاطبان مستقیم قرآن وجود داشته است و محتمل است که ایشان به سان پاره ای دیگر از قدما، برایماه و خورشید و هر یک از سیارات پنجگانه شناخته شده منظومه شمسی در آن دوران، آسمان جداگانه ایقرار داده باشند و به تبع مشهود بودن ماه و خورشید و سیارات پنجگانه، آسمان های آنها را هم با نگاهیتوهم آلود، مشهود و معلوم فرض کرده باشند. با اینهمه، از آنجا که اراده شدن این معنای مبتنی بر ظواهرو پیشینه تاریخی از سوی قرآن با مسلمات کنونی علمی تعارض دارد، نگارنده بر آن است که در اینموضع باید از ظواهر عبور نمود و از میان تاویلات محتمل، شایسته ترین را برگزید. بدین سان، میتواننتیجه گرفت که حمل عدد هفت بر مطلق کثرت، تاویلی در خور اختیار جلوه می کند.

کلیدواژه ها:

هفت آسمان ، رابطه دین و علم ، رابطه قرآن و علم ، خطاناپذیری قرآن ، شبهات قرآنی