بررسی نگرش بهره برداران به پرواربندی گوسفند در منطقه کیاسر

ارایه ی راهکارهای مناسب برای حفظ، احیا و توسعه حرفه گوسفندداری در کشور مستلزم اقدامات کوتاه مدت است که پرواربندی گوسفند می تواند در این مورد نقش بسزایی داشته باشد. استفاده از ظرفیت پرواربندی و وابستگی کمتر به مراتع یکی از راه حلهای کاهش فشار بر مراتع و کاهش تعداد دام مازاد بر مراتع میباشد. پرواربندی یکی از روشهای مهم در بالا بردن تولیدات گوشت قرمز بدون افزایش تعداد دام میباشد. هدف از این پژوهش تعیین عوامل موثر بر پذیرش پرواربندی توسط بهره برداران منطقه کیاسر می باشد. در مراتع شهرستان کیاسر 45 سامان عرفی وجود دارد که برای 27 آن طرح مرتعداری تهیه شده است. مطالعه حاضر جز تحقیقات پیمایشی بوده که با استفاده از پرسشنامه از بهره برداران صورت گرفت. برای برآورد حجم نمونه از فرمول کوکران استفاده شد. متغیرهای اصلی استخراج و پرسشنامه نهایی به روش نمونه گیری تصادفی در منطقه مورد مطالعه تکمیل شد. در این تحقیق به منظور بررسی عوامل موثر بر پذیرش/ عدم پذیرش پرواربندی توسط بهرهبرداران مراتع از الگوهای اقتصاد سنجی مدل لاجیت استفاده شد. پارامترهای الگوی لاجیت به روش حداکثر راست نمایی با استفاده از نرم افزارهای Shazam براورد شد. نتایج مدل لاجیت نشان داد، متغیرهای تحصیلات فرزند، نوع بهره برداری، سطح مرتع، داشتن پروانه چرا، استفاده از پسچر مزارع و مدت تغذیه دستی درسطح احتمال 5 درصد معنی دار و متغیرهای شغل جانبی، اطلاع از مزایای پرواربندی و داشتن سطح مرتع کافی برای دامداری درسطح احتمال 1 درصد معنی دار میباشند

کلیدواژه ها:

مرتع ، مدل لاجیت ، بهره برداران ، دام و کیاسر