بررسی مدل های GIT و NRL بهبود یافته به منظور محاسبه کلاتر سطحی دریا

در این مقاله به بحث و مقایسه ی دو مدل NRL بهبود یافته و GIT پرداخته شده است. هر دو این مدل ها به منظور ارزیابی و محاسبه ی کلاتر سطحی دریا استفاده می گردند. پس از معرفی هر یک از این مدل ها، به بررسی پارامترهای ورودی هریک پرداخته و شرایط استفاده از هریک مورد بررسی قرار می گیرد. سپس به منظور مقایسه ی صحیح مدل های NRL بهبود یافته و مدل GIT، شرایط دریا با استفاده از پارامترهای ارتفاع امواج قابل توجه و سرعت باد مدل سازی شده و در مدل NRL از این پارامتر استفاده می گردد. پس از بررسی پارامترهای ورودی هر مدل، محدوده ی عملیاتی مدل های GIT و NRL بهبود یافته با یکدیگر مقایسه می شود و این محدودیت ها از نظر محیطی و سیستمی مورد بررسی قرار می گیرد. این محدودیت ها شامل زاویه ی سایش، محدوده ی فرکانسی تحت پوشش، وضعیت دریا و انحراف معیار نتایج نهایی از داده های تجربی ارایه شده در کتاب ناتانسون، می باشند. در ادامه روابط محاسبه ی کلاتر سطحی دریا برای هر یک از مدل ها شرح داده می شود و نتایج نهایی به دست آمده از هر مدل بر روی گراف با داده های جداول ناتانسون مقایسه می شود و انحراف نتایج هر یک نسبت به این داده ها مورد بررسی قرار می گیرد. همچنین در بخش پایانی مقاله، نتایج به دست آمده از مدل NRL بهبود یافته برای کلاتر سطحی بازگشتی از دریا به عنوان تابعی از زاویه ی سایش و همچنین به عنوان تابعی از فرکانس، با داده های تجربی ارایه شده در کتاب ناتانسون مقایسه می گردد و در نهایت با توجه به نتایج و محدودیت های هر مدل، مدل NRL بهبود یافته به دلیل محدودیت های کمتر حین استفاده و نتایج بسیار بهتر نسبت به مدل GIT به عنوان مدل برتر انتخاب می گردد.

کلیدواژه ها:

رادار ، کلاتر سطحی ، دریا ، مدل GIT ، مدل NRL