اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد- کودک بر شدت علایم اختلال کمبود توجه / بیش فعالی کودکان 7 تا 11 ساله

یکی از شایع ترین اختلالات دوران کودکی، که همواره مورد توجه روان شناسان، روان پزشکان بوده است، اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی است که می تواند پیامدهای منفی در زندگی فرد داشته باشد. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی بازی درمانی مبتنی بر ارتباط کودک-والد بر کاهش علایم اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی کودکان سنین 7 تا 11 ساله در شهر بندرعباس انجام شد.روش کار : این پژوهش یک پژوهش نیمه تجربى براساس طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه مداخله نما مى باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل 70 زوج مادر و کودک مراجعه کننده به درمانگاه مرکز روان پزشکی بیمارستان شهید محمدی بندرعباس طی بازه زمانی دوماهه بوده است.30 زوج مادر و کودک به صورت تصادفی به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب و در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) به صورت تصادفی جایگزین شدند. گروه آزمایش، دربردارنده 15 کودک (8 پسر و 7 دختر) و گروه آزمایش، دربردارنده 15 کودک (8 پسر و 7 دختر) سنین 7 تا 11 ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی بودند. پیش از شروع مداخله، با استفاده از پرسشنامه سوانسون- نولان و پلهام (SNAP-IV) از هر دو گروه پیش آزمون به عمل آمد. سپس گروه آزمایش تحت روش درمانی مبتنی بر ارتباط کودک-والد(CPRT) به مدت 10 جلسه 2 ساعته قرار گرفتند. پس از آن، از هر دو گروه پس آزمون و بعد از گذشت یک ماه از اجرای پس آزمون، از هر دو گروه آزمون پیگیری به عمل آمد. نتایج : نتایج نشان داد که آموزش روش ارتباط کودک-والد، نشانگان اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی و زیرمقیاسه ای فقدان توجه و بیش فعالی را به طور معناداری کاهش داده است. نتیجه گیری و بحث : با توجه به این که روش ارتباط کودک-والد تاثیر مناسبی بر کاهش نشانگان اختلال کاستی توجه/ بیش فعالی دارد، استفاده از این روش درمانی توسط روان شناسان، مشاوران و روان پزشکان توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

روش ارتباط کودک-والد ، اختلال کمبود توجه/ بیش فعالی ، مشکل رفتاری