دلبستگی به مکان و عوامل موثر بر آن در خوابگاه های دانش آموزی

در تمام دنیا مدارسی وجود دارند که در آن دانش آموزان تا سن 18 سالگی به تحصیل و زندگی مشغول هستند. در واقع کنار این مدارس خوابگاه هایی تعبیه شده است؛ تا آن دسته از دانش آموزانی که امکان رفت وآمد از محل زندگی تا مدرسه برایشان فراهم نمی باشد در آن اقامت کنند. از آنجایی که ساکنین خوابگاه های دانش آموزی شاید برای اولین بار از محیط خانه و همچنین پدر و مادر و دیگر اعضاء خانواده خود دور می شوند، نیاز به برقراری ارتباطی پرمعنا و مطلوب با محیط فیزیکی و اجتماعی جدید را دارند. این ارتباط که موجب دلبستگی به محیط خوابگاه می شود دارای اهمیت است؛ چون نقش عمده ای در کاهش اضطراب، سازگاری با محیط و بهبود شرایط زندگی را برایشان دارد و رشد شخصیتی، فکری و تحصیلی آنها را فراهم می سازد. در این پژوهش ابتدا به مفهوم دلبستگی مکانی از دیدگاه های مختلف و عوامل شکل دهنده آن می پردازیم و در نهایت با تدوین مدل تحلیلی پژوهش، میزان تاثیر این عوامل را بر القای دلبستگی به مکان در خوابگاه های دانش آموزی بررسی می کنیم. روش تحقیق از نوع توصیفی – تحلیلی و از طریق مطالعات کتابخانه ای و با ارجاع به مستندات و پرسشنامه ها ، با رویکردی کمی و کیفی به ارزیابی تحقیقات انجام شده می پردازد. در این راستا خوابگاه دبیرستان دخترانه زینبیه و خوابگاه دبیرستان پسرانه صالحین از شهرستان بستک به عنوان نمونه برای پژوهش انتخاب شدند. پس از بررسی های انجام شده، عوامل اجتماعی، عوامل کالبدی و میزان امکانات، عوامل موثر در ایجاد دلبستگی در خوابگاه های دانش آموزی بیان شد و نتایج نشان داد که عوامل نام برده همگی دارای همبستگی مثبتی با خوابگاه دانش آموزی می باشند.

کلیدواژه ها:

دلبستگی به مکان ، خوابگاه دانش آموزی ، عوامل اجتماعی ، عوامل کالبدی ، دسترسی به امکانات