راهکارهای ارتقای سرزندگی در محلات فرسوده شهری مور پژوهش: بافت مرکزی شهر خوانسار

پایداری و سرزندگی شهری از جمله موضوعاتی است که در طی چند ده ه اخیر، مفاهیم کیفی برنامهریزی شهری را تحت تاثیر قرار داده است. محیطهایی که از نظر مولفه های کالبدی - فیزیکی، اکولوژیکی، اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی در سطح مطلوبی قرار دارند، به همان اندازه از نظر سرزندگی شهری و پیامدهای مثبت آن یعنی از کیفیت زندگی مناسبی برخوردار هستند. با توجه به متنوع بودن بافتهای شهری و انواع متفاوت مسکن و گسترش نوع خاصی از مجتمع های زیستی تحت عنوان محله های جدید شهری، تعیین میزان سرزندگی شهری برای تقویت ابعاد مثبت و کاهش موانع پیش روی آن ضروری است.بخصوص در بافتهای فرسوده که امروزه مسایل و مشکلات بسیاری را در خود جای داده اند.پژوهش حاضر با نشان دادن اهمیت سرزندگی شهری در محلات فرسوده به عنوان عامل موثر در بهبود کیفیت فضاهای شهری به ارزیابی وضعیت آن و اراده راهکارهای مناسب در جهت ارتقای شاخصهای آن میپردازد. برای این منظور بافت فرسوده شهر خوانسار را جهت سنجش میزان سرزندگی شهری انتخاب نموده است. روش تحقیق حاضر توصیفی - تحلیلی است و از ابزار مطالعات اسنادی و پرسشنامه برای جمعآوری اطلاعات استفاده شده است. تجزیه و تحلیل داده­ها در نرم افزار SPSS انجام یافته است. نتایج تحقیق نشان میدهد که در میان شاخصهای سرزندگی امنیت، نورپردازی، پیاده مداری، اختلاط کاربری و تعاملات اجتماعی نسبت به سایر شاخصها از اهمیت بیشتری برخوردار میباشند بعلاوه نتایج تحلیل نشان میدهد که در بافت فرسوده شهر خوانسار استفاده از راهکارهای محافظه کارانه در اولویت اول قرار دارند.

کلیدواژه ها:

محله ، سرزندگی ، کیفیت زندگی ، بافت فرسوده شهری ، خوانسار