بررسی بلورینگی نانوکامپوزیت پلی بوتیلن فومارات سنتز شده به روش پلیمریزاسیون در جا در حضور صفحات گرافن

اصلاح خواص بلورینگی پلی استرهای زیست تخریب پذیر از جمله پلی بوتیلن فومارات (PBF) از طریق تغییر در رفتار بلورینگی آن ها می تواند در دستیابی به خواص مطلوب موثر باشد. در این پژوهش برای اولین بار نانوکامپوزیت پلی بوتیلن فومارات/گرافن اکساید کاهش یافته (PBF:RGO) سنتز شده و توسط آزمون HNMR مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج بدست آمده از این آزمون بیانگر پیوند زنجیرهای پلیمر به صفحات گرافن از طریق مشارکت گروه های عاملی گرافن اکساید در واکنش استری شدن می باشد. نتایج بدست آمده از آزمون DSC نیز بیانگر تاثیر قابل توجه ذرات گرافن بر رفتار بلورینگی PBF است. در مقایسه با PBF خالص، PBF حاوی 0/1wt% از RGO ، دماهای بلورینگی و شروع بلورینگی (Tc و Tonset) بالاتر، دمای انتقال شیشه ای (Tg) بزرگتر، دمای ذوب (Tm) و ΔT (Tm-Tc) و ΔT(Tonset-Tc) کمتر و آنتالپی ذوب (ΔHm) و آنتالپی بلورینگی (ΔHc) کوچکتری را از خود نشان می دهد. همچنین به دلیل ثابت بودن رفتار بلورینگی در حین فرآیند تشکیل بلور، مدل آورامی اصلاح شده در مقایسه با مدل توبین، نتایج بهتری را حاصل می نماید.

کلیدواژه ها:

نانوکامپوزیت ، پلی بوتیلن فومارات ، گرافن اکساید ، بلورینگی ، مدل آورامی ، مدل توبین