اثربخشی آموزش مهارت های اجتماعی بر سازگاری اجتماعی

پژوهش حاضر، به منظور تعیین اثربخشی آموزش مهارتهای اجتماعی بر سازگاری اجتماعی دانش آموزان کم توان ذهنی مقطع ابتدایی انجام شد. روش این پژوهش شبه تجربی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش حاضر را کلیه دانش آموزان کم توان ذهنی مقطع ابتدایی شهر مشهد تشکیل میدادند. حجم نمونه شامل 20 دانش آموز پسر با کمتوانی ذهنی بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. پس از تکمیل مقیاس بلوغ اجتماعی وایلند (1935) توسط معلمان، این کودکان در دو گروه آزمایش 10) نفر) و کنترل 10) نفر) به شیوه تصادفی گمارش شدند. پس ازآن گروه آزمایش 10) نفر) به مدت 8 جلسه 45 دقیقه ای آموزش مهارتهای اجتماعی را دریافت کردند. درحالیکه گروه کنترل چنین آموزشی را در زمینه مهارتهای اجتماعی دریافت نکردند. در خاتمه جلسات آموزشی ، مجددا مقیاس رفتار سازگارانه وایلند به عنوان پسآزمون توسط معلمان دانش آموزان کم توان ذهنی، تکمیل شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس یک راهه استفاده شد. یافته ها نشان داد که آموزش مهارتهای اجتماعی موجب و بهبود سازگاری اجتماعی دانش آموزان کمتوان ذهنی گروه آزمایش شده است. با توجه به یافته های این پژوهش میتوان برنامه آموزش مهارتهای اجتماعی را با هدف بهبود سازگاری اجتماعی دانش آموزان کمتوان ذهنی، پیشنهاد داد.

کلیدواژه ها:

مهارتهای اجتماعی ، سازگاری اجتماعی ، کم توان ذهنی