اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر تحلیل ارتباط محاورهای برن به والدین بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه فرزندان

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش گروهی مبتنی بر تحلیل ارتباط محاورهای برن به والدین بر کاهش رفتارهای پرخاشگرانه فرزندان بود. روش این پژوهش شبه تجربی با پیش آزمون – پس آزمون و گروه گواه بود. 80 دانش آموزان پسر مقطع متوسطه مدارس شهرستان فارسان. که در آزمون پرخاشگری (باس و پری، (1992 نمره بالاتر از میانگین به دست آورده بودند، از طریق نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای انتخاب و بهصورت تصادفی به دو گروه همتا (گروه آزمایش و گروه گواه) تقسیم شدند. پسازآن برنامه آموزش گروهی به شیوه تحلیل ارتباط محاورهای که بر طبق مجموعه مفاهیم این نظریه تهیه شده بود، طی 12 جلسه 90 دقیقهای، هفتهای یک بار به گروه آزمایش ارائه و طی این مدت گروه گواه هیچ مداخلهای دریافت نکردند. بعد از اتمام آموزش به صورت همزمان و در شرایط یکسان آزمون هر دو گروه به آزمون پرخاشگری باس و پری (1992)مجددا پاسخ دادند. اطلاعات مذکور با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیره مانکووا تحلیل شدند. یافته ها نتایج نشان دادند که اختلاف معناداری بین گروه آزمایش و گواه حداقل در یکی از مولفه های پرخاشگری وجود دارد. به عبارت دیگر مداخله آموزش گروهی مبتنی بر تحلیل ارتباط محاوره ای، موجب کاهش پرخاشگری و مولفه های خشم و عصبیت، تهاجم و توهین، لجاجت و کینه دوزی درگروه آزمایش در مقایسه با گروه گواه شده است.

کلیدواژه ها:

تحلیل ارتباط محاوره ای ، پرخاشگری ، خشم و عصبیت ، تهاجم و توهین ، لجاجت و کینه دوزی